Brieven - deel 1
"Bij ons noemen wij iemand die met zijn hoofd denkt gek,
bij jullie is dat normaal" en Rousseau, die nooit in contact geweest is met indianen "Ik durf te stellen dat de toestand van nadenken tegen de natuur is en dat iemand die nadenkt een ontaard dier is" Beiden hebben dat niet bedacht maar zelf ervaren. "Toen de schepper zijn schepping had voltooid", zo schreef Pico della Mirandola, "had hij het gevoel dat er iets ontbrak. Hij wenste dat er een schepsel was dat de structuur van zo'n geweldig werk kon overwegen, de schoonheid ervan kon beminnen en de grootsheid bewonderen". Dat schepsel werd de mens. En voor genieten, verwondering en zijn heb je geen leren nodig. Uiteindelijk was het voor de kerk voldoende om hem te excommuniceren. Je vergeet dat het Evangelie van Thomas geschreven is in wat wij tegenwoordig een zeer primitieve cultuur van boeren en nomaden zouden noemen, overheerst door het Imperium Romanum. Behalve de priesters, altijd de priesters, was vrijwel iedereen ongeletterd, zoals alle kleine kinderen tegenwoordig en altijd zijn geweest. Zij wisten niets over spiritueel, diepte, lagen en niveaus en al die ingewikkelde termen, ideeën en geloven waarmee wij ons vermoeien. Voor zulke mensen werd het Evangelie van Thomas geschreven en zij begrepen de bedoeling feilloos. In de laatste eeuw voor Christus kwam een heiden naar Rabbi Hillel de Oudere en zei dat hij zich tot het Jodendom zou bekeren als de meester, staande op een been, de hele Thora zou kunnen reciteren. Hillel antwoordde: "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet. Dat is de kern van de Thora. De rest is commentaar" Kennis is voor de "happy" few, maar wijsheid is voor iedereen.
Alleen voor de eenvoudigen is het Evangelie van Thomas eenvoudig, voor
de ingewikkelden lijkt het ingewikkeld. "in het begin van zijn geschiedenis is de mens blind aan de natuur gebonden of geketend. In het evolutieproces transformeert hij zijn relatie tot de natuur en daarmee zichzelf" Karl Marx was, met name in zijn vroege geschriften, profetisch, maar hij was niet radicaal genoeg en raakte verstrikt in de uitwerking van zijn visie en net zoals in het christendom, hebben zijn leerlingen niet begrepen wat hij bedoelde en hebben de boodschap verkracht ten behoeve van hun eigen doelstellingen en belangen. Elke keer als ik ontboezemingen lees zoals jij schrijft, ben
ik verbaasd en vraag ik me af wat mensen met al die ingewikkelde en
poly-interpretabele begrippen bedoelen. Wie is onvolwassen en wat
bedoel je met onvolwassen? Kun je horen of zien of iemand onvolwassen
is? Gebruikt een onvolwassene geen moeilijke of verheven woorden en
begrippen? Kan iemand meer of minder onvolwassen zijn? Moet de
onvolwassene moeilijke filosofische boeken lezen om volwassen te
worden? Op welke manier kan ik een volwassene herkennen? Is hij ernstig
en bescheiden? Kan hij nog lachen? Wat is verdomme een zich
ontwikkelend innerlijk? Kan je zien of voelen dat het zich ontwikkelt?
Is er een einde aan dat ontwikkelen? Hoe kan ik ervaren dat mijn
innerlijk groeit? Doet het pijn? Moet ik bang zijn dat mijn schedel
niet groot genoeg is? Ik kan me echt geen voorstelling maken van een
zich ontwikkelende geest ergens binnen in mij maar het klinkt erg
angstaanjagend. "Als een vraag gesteld kan worden, kan zij ook beantwoord
worden" Lang geleden verliet ik de universiteit en nam een praktijk over in een kleine stad en al gauw ervoer ik dat ik veel geleerd had, over zeldzame ziekten, het classificeren van symptomen, etiketteren, medicijnen voorschrijven, maar niets over al die problemen waarmee de mensen bij mij kwamen, hun angsten, hun kommer en kwel, problemen in hun relatie, met andere woorden, niets over het leven en dood. Op een dag bezocht ik een eenvoudige kleine boer met een paar koeien en hij vertelde mij een prachtig maar voor mij toch ook shockerend verhaaltje. "Gisteren", begon hij, "is er een adviseur van de landbouwuniversiteit bij me op bezoek geweest, om mij te vertellen over de nieuwste inzichten in de veeteelt. "Maar", vervolgde hij, "die heeft al die dingen uit boeken geleerd en als ik mijn koeien op zijn manier behandel, gaan ze allemaal dood." "En jij", sprak hij, terwijl hij met glinsterende ogen naar mij keek, "Jij hebt toch alles uit de boeken en bij jou gaan ze ook allemaal dood". Hij kende zijn koeien, keek, luisterde, rook en wist, niet gehinderd door kennis. Niets heb ik op de universiteit over het leven geleerd. Het meeste heb ik daarover van mijn eenvoudige patiënten en vooral van mijn kinderen geleerd. Zij lieten mij zien wat ik ooit was voordat ik mijn hoofd vulde met al die ingewikkelde theorieën, begrippen en constructies. Ik heb nooit een niveau bij mijn kinderen gezien, noch bij iemand anders. Ik kreeg langzamerhand steeds meer twijfels, totdat ik ongeveer drie jaar geleden een paar wijze mensen ontmoette en begreep dat ik niet gek was door de manier waarop ik tegen de dingen aankeek. Alles kwam in een stroomversnelling en steeds meer puzzelstukjes vielen op zijn plaats. Ik begreep dat kinderen niets van hun ouders kunnen leren, behalve de manier waarop het niet moet en dat de enige manier om ze op te voeden het geven van een goed voorbeeld is. Want om gelukkig te zijn moeten zij alles weer afleren wat ze geleerd hebben, zoals ik dat ook heb moeten doen. You say you'll change the constitution Voor ons is dat de boodschap van het Evangelie van Thomas, en als wij allen onze geest bevrijden zal de wereld veranderen. Pelagius is ook in de val getrapt van een geloof in de misvatting en mythe van de vrije wil. Het warhoofd Paulus had tenminste begrepen dat hij geen vrije wil had, als hij zegt: "Want wat ik uitwerk, weet ik niet; want ik doe niet wat ik wens, maar waar ik een afkeer van heb, dat doe ik." (Rom.7:15) Bovendien was hij zo eerlijk om te bekennen dat hij er geen fluit van begreep: "Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben." (1-Cor.13:12). Desalniettemin was het voor hem voldoende om de kerk te stichten, maar: "Niemand dwaalt uitsluitend voor eigen rekening, maar hij is tevens de veroorzaker en bewerkstelliger van het dwalen van anderen" (Seneca: De vita beata). Mensen worden gedreven door hun driften, hartstochten, begeerten, ijdelheid, verwachtingen, eigenbelangen en nog het meest door hun angsten. Dat zijn de drijfveren die hen de keuze laten maken tussen twee kwaden en die hen laten doen wat zij diep in hun hart niet willen. Het is voldoende om naar jezelf te kijken om dat te onderschrijven. De vrije wil is een illusie en dat was de vergissing van Pelagius. Logion 37 van het Evangelie van Thomas is een krankzinnig logion als je het letterlijk neemt, want "Jezus" is temidden van zijn leerlingen en spreekt tot hen als zij aan hem vragen wanneer zij hem zullen zien. Toen je nog een klein kind was wist je niet wat schaamte was, want het schaamtegevoel zit niet in je naakt-zijn, maar in je hoofd. Misschien hebben je ouders, anders in ieder geval de andere kinderen, je verteld dat bloot iets vies was en zo werd je onzeker over je lichaam. In deze zieke oppervlakkige maatschappij beoordeelt iedereen de ander naar zijn buitenkant en zijn prestaties als zijn marktwaarde. Mensen kunnen niet van elkaar houden omdat zij verleerd hebben om van zichzelf te houden, mensen accepteren elkaar niet omdat ze zichzelf niet accepteren. En als ze dan van zichzelf houden is het alleen maar om hun buitenkant en om hun eigen prestaties en zij beoordelen zichzelf in vergelijking tot anderen. Het is dus niet genoeg om je te ontdoen van je kleren om te ervaren dat je het Koninkrijk bent ingegaan, want je moet eerst je zelfvertrouwen terug krijgen en onafhankelijk worden van wat anderen van je denken, of van wat jij denk dat anderen van je denken. Het is allemaal projectie, want je laat je alleen beinvloeden door het oordeel van anderen als je ook zelf oordeelt over anderen en daar moet je eerst mee stoppen. Want je doet dat omdat jij vind dat de ander zijn gedrag moet veranderen en niemand heeft het recht het leven van een ander te bepalen. Je kunt iemand anders nooit veranderen en als dat zo is, kun je alleen de manier waarop je er zelf naar kijkt veranderen. Zoals de grote Stoicijn Epictetus zei: "Het zijn niet de dingen, maar jouw mening over de dingen die je verwarren" Dus als je de omstandigheden niet kunt veranderen kun je alleen jezelf veranderen. In al je emoties zit een aandeel van jezelf en alleen van dat deel kun je je bevrijden. Als je zo tewerk gaat kun je je ontdoen van al je emoties en op het einde bereik je dan wat de stoïcijnen de apatheia noemen en dat is hetzelfde als het Koninkrijk en dan zul je ervaren dat je schaamtegevoel is verdwenen. Het is moeilijk, je zult vaak de minste moeten zijn, maar de minste is altijd de wijste. Lukas 9:48: "Want wie onder u allen de minste is, die is groot", dus aan de voet van jouw totempaal zitten de geringsten in de maatschappij, en in de visie van "Jezus" zijn dat de grootsten. Jij hebt geleerd dat je nog niets was toen je nog een klein kind was, omdat je nog iets moest worden. Waarom dan logion 4 en 22? Waarom moeten we weer als de kleine kinderen worden? Zou het niet zo zijn dat in de wereld waar "Jezus" over spreekt ons gedrag absoluut krankzinnig is en wat krankzinnig is in onze maatschappij het leven is zoals "Jezus" dat bedoelde? Is het niet ons gebrek aan vertrouwen, omdat we niet weten wie en wat we zij, omdat we het leven niet begrijpen, omdat we niet weten wat we bedoelen als we over God praten, omdat we in vele anderen geloven behalve in onszelf? Het leven is voor mensen alsof ze geblinddoekt ronddwalen in een labyrint en ze weten niet waarom ze moeten dwalen omdat iedereen het doet. Zou de wereld buiten het labyrint niet totaal verschillend zijn van onze wereld? En is het labyrint in je eigen hoofd waar je ziel in ronddwaalt niet even ingewikkeld als het labyrint buiten? Vergelijk je brein eens met een harde schijf, met een prachtige en ultieme versie van Microsoft, en je hebt je harde schijf overladen met van allerlei software die elke keer het systeem doet vastlopen. Zou het dan niet beter zijn om al die troep te verwijderen? In die andere wereld heb je geen software nodig, sterker nog, het is juist die oneigen software die verhindert, die andere wereld in te gaan. Dat is de bedoeling van het Evangelie van Thomas. Om verlost te raken van alle software die je Reden verstoort. Het geslachtelijke is natuurlijk, maar geen verdeler van het mensdom. Het is moeilijk te begrijpen dat het mensdom in wezen verdeeld zou zijn door een paar lichamelijke verschillen en als je naar kleine kinderen kijkt zie je dat het ook niet waar is. Want een kind is een kind, is een kind. Zij hebben zelfs geen taal nodig om met elkaar te communiceren en te spelen. Zij praten met hun lichaamstaal en nog steeds is voor volwassenen 80% van de communicatie non-verbaal, maar de meesten zijn zich daar niet meer van bewust. Het is fascinerend om de discrepantie te zien en te horen tussen wat mensen zeggen en wat ze laten zien. En het is pijnlijk om te beseffen dat het lichaam niet kan liegen en kleine kinderen zien dat feilloos. Het is de hypertrofie van de linker hersenhemisfeer, veroorzaakt door de ontwikkeling van spraak en taal, het "Ik"-bewustzijn, de wil en activiteiten, die kinderen van twee-handigen verandert in meestal rechtshandigen. De ratio zetelt in de linker helft, intuïtie in de rechter. Zelfs het gewicht van de linker-hemisfeer is zwaarder in onze rationele maatschappij, zoals de spier-hypertrofie van een sporter. Het is niet gemakkelijk voor een linkshandige om in een maatschappij van rechtshandigen te leven en hoedt je voor de twee-handige. Dus alleen die conditionering in je kindertijd bepaalt je voorkeuren en mogelijkheden. De parabel over de talenten in Mattheus 18 wordt door de meeste christenen uitgelegd als dat ze hun talenten moeten gebruiken om hun eigenbelang te dienen en het ver te schoppen in de maatschappij. Het lijkt eerder dat "Jezus" bedoeld heeft dat we die zouden gebruiken voor de totstandkoming van het Koninkrijk en een rechtvaardige wereld en dat is heel wat anders. We lazen op uw website een samenvatting van uw boek "Jesus the
healer" en wij zijn van mening dat het allemaal misschien heel anders
is en dat "Jezus", als tenminste de evangeliën niet slechts een
constructie zijn geweest om een messianistische boodschap aan op te
hangen, de ware cynicus was zoals Epictetus die beschrijft in zijn
Diatriben, de absolute apocalyptische eschatologist, geïnspireerd
door het Boek van Henoch, een gevaarlijke politieke activist en een
bedreiging voor het establishment, zoals alle profeten, een
cultuurbarbaarse wijze, zoals Lao Tzu en Chuang Tze en een rabbi
geïnspireerd door de school van rabbi Hillel de Oudere en Philo
van Alexandrië. " hij die kennis vermeerdert, vermeerdert smart" (dus: geen kennis, geen smart!) , Plato, die schreef: "want dat is de grootste vergissing in de behandeling van de ziekte, dat er artsen zijn voor het lichaam en artsen voor de ziel, terwijl die twee niet van elkaar gescheiden kunnen worden" en Aristoboulos, "de Logos is het medicijn" Callimachus: "wijsheid is voor allen het al-genezend medicijn" in de Wijsheid van Salomo: "het is uw Logos, o heer, die alles geneest" en Philo Alexandrinus: "de Logos is de genezer van de ziekten" en hij schreef over de Therapeuten: "zij worden therapeutae en therapeutrides genoemd, beiden omdat zij een meer uitnemende geneeskunst beoefenen dan gewoonlijk in de steden wordt uitgeoefend (want die genezen alleen lichamen) maar die anderen genezen zielen die onder heerschappij staan van vreselijke en schier ongeneeslijke ziekten, van genietingen en vraatzucht, angsten en verdriet, en hebzucht, en dwaasheden, en onrecht, en heel de rest van de ontelbare menigte van andere hartstochten en ondeugden, die hen zijn toegebracht." Heel veel later zei Paracelsus: "Ik waarschuw u, gij artsen, genees niet het lichaam, maar genees de ziel en het lichaam zal volgen." en "de ultieme basis van de geneeskunde is de liefde" En in Holland schreef de ketterse Spinoza: "Lichaam en geest werken niet op elkaar in, omdat zij niet van elkaar onderscheiden kunnen worden" In het begin van de twintigste eeuw, wisten artsen nog van de
vis medicatrix naturae en was het vitalisme nog niet verouderd. Het
basis-idee in de hele geschiedenis van al die ketters was dat symptomen
een betekenis hebben en geen oorzaak en dat als je naar een oorzaak
gaat zoeken je nooit meer een betekenis vindt. Er zijn geen lichamen en
zielen maar alleen maar mensen. Dus in onze optiek was "Jezus" de
ultieme anarchist, nihilist, cultuurbarbaar, apocalyptische
eschatologist, genezer en wijze, wiens doel was om deze omgekeerde
wereld terug te draaien, een Umwertung aller Werte zoals Nietzsche, en
het vestigen van een rechtvaardige en eerlijke wereld. Hij genas mensen
niet van conversie-verschijnselen, maar toonde hen de weg naar
heelheid, naar het Koninkrijk Gods of de apatheia, naar het juiste en
rechte pad, naar zelfkennis en als je die weg volgt verdwijnen de
symptomen als sneeuw voor de zon, zoals we bij onszelf ervaren hebben. "Zo slenteren we naar het Heilige Land, tot op een dag de zon stralender dan ooit tevoren zal schijnen, misschien tot in onze geesten en harten zal schijnen, en ons hele leven zal verlichten met een groot ontwakenend licht, zo warm en sereen en gouden als op een oever in de herfst" Spraak is een zeer verraderlijk medium. Iedereen gebruikt begrippen en schrijft daar zijn eigen betekenis aan toe, afhankelijk van zijn eigen meningen. Waarheid is ook zo'n woord en voor we verder praten is het verstandig om een duidelijke definitie af te spreken, zodat we niet in dezelfde valkuil als Pilatus trappen als hij zegt: "wat is waarheid?" Ik zal je uitleggen wat "waarheid" voor mij betekent. In de Divina Commedia zegt Dante : "Daaraan zul je de waarheid herkennen, dat je hem ongaarne hoort" In het Nederlands zeggen we: "ik zal hem de waarheid
vertellen" en dat is nooit leuk. Mensen realiseren zich niet dat ze dan
alleen hun eigen waarheid vertellen, maar de ander haat dat hoe dan
ook. Jullie zeggen tenminste nog: "he gives him a piece of his mind" of
"he tells him some truths" en dat is tenminste minder absoluut, want je
kunt horen dat de waarheid van een ander subjectief is. Maar hoe dan
ook, mensen houden niet van de waarheid, omdat ze niet geconfronteerd
willen worden met hun ondeugden, hun onechtheid, hun vooroordelen, hun
kortzichtigheid, hun ijdelheid, hun oneerlijkheid en hun eigen aandeel
in hun ellende door ze een spiegel voor te houden. Bovendien accepteren
ze dat niet als die ander zelf niet brandschoon is en hen dus een
vertekenende spiegel voorhoudt. Net als Narcissus willen ze niet naar
zichzelf kijken, maar houden ze alleen van hun spiegelbeeld. In de hel
zijn geen spiegels, want als je niet naar jezelf durft te kijken, is
het leven een hel, maar de meeste mensen zijn helemaal gewend aan deze
hel en ze noemen het de best denkbare wereld. In feite is de waarheid
vreselijk, stuitend, shockerend, walgelijk, kwetsend en zeer, zeer
pijnlijk. Een geboorte is even pijnlijk als een wedergeboorte. Is het
niet eenvoudiger als Jezus zegt: "ik ben de weg, de waarheid en het
leven", dat te lezen als: "ik vertel je over de weg, ik vertel je de
waarheid en ik vertel je over het ware leven?" "een millimeter en hemel en aarde zijn van elkaar gescheiden." Verder is het zinloos om tot God te spreken, want dat kun je alleen tot een antropomorf, zelfgeschapen beeld, dat je nooit antwoord geeft. Het is voldoende om te luisteren naar Hem, als Hij spreekt door middel van zijn Zoon, de Logos, je innerlijke stem, je geweten, die alles weet, altijd gelijk heeft en vanzelfsprekend is. Het is een fundamenteel verschil of ik een mening verkondig of constateer dat iemand een mening verkondigt. Ik kan constateren dat het regent en dat is dan niet mijn mening, maar inderdaad een feit. Ik kan constateren dat iemand boos op mij is, zich aan mij ergert etc. maar dat is nogmaals niet mijn mening maar het constateren van een feit. Meningen hebben altijd te maken met belangen en dat is ook een feit en geen mening. Over meta-communicatie heeft Paul Watzlawick (Mental research Institute Palo Alto) een paar prachtige boeken geschreven, "Pragmatics of Human Communications" en "The language of Change" en in het eerste schrijft hij: "we zijn voortdurend bezig met communicatie en toch haast niet bij machte communicatie te plegen over de communicatie" Hij laat de valkuilen en de verraderlijkheid en het onbeholpene van de taal zien. De manier waarop mensen altijd een dubbele agenda hebben, niet echt luisteren maar altijd de woorden die ze horen interpreteren, omdat zij ze filteren door hun eigen paradigma en dus de manier waarop mensen doof zijn voor wat zij niet willen horen "wat men weet, dat ziet men" schreef Goethe. Je bent pas onthecht als je geen mening meer
hebt en dat is geen mening maar voor degenen die dat ervaren hebben een
feit. "de mens is het beste boek Gods" en het Evangelie van Thomas is niet meer dan een beschrijving van alle weerstand en ongeloof die je ontmoet als je jezelf bevrijdt van The Matrix Wij lazen uw critisch essay over Baudrillard en The Matrix en hebben daar wat kanttekeningen bij. Baudrillard verkondigt dat onze wereld niet werkelijk meer "werkelijk" is maar hij laat niet zien op welk moment de wereld in twee werelden uiteen spleet en wij gaan ervan uit dat hij niet radicaal genoeg is. Er zijn inderdaad twee werelden, de werkelijke wereld waarin alles is zoals het is en de wereld zoals mensen die, gefilterd door hun eigen paradigma waarnemen. Baudrillard is kennelijk vergeten dat hij, toen hij nog een klein jongetje was, hij slechts in één wereld leefde en dat er toen voor hem slechts één werkelijkheid bestond. Geen toekomst, noch verleden hinderde hem en hij leefde toen in een eeuwig nu. Maar zijn ouders, geplugged in de Matrix, dat ingewikkelde systeem van tradities, regels, moraal, onuitgesproken codes, gewoonten, geconstrueerd en gerechtvaardigd door wetenschappelijke theorieën en religieuze systemen, (de Duitsers noemen het de Zeitgeist) verbrak zijn zelfbeeld en zijn beeld van de werkelijkheid. Ouders offeren hun kinderen aan de Matrix door hun hoofden te vullen met die dingen die hen gedweeë en kritiekloze consumenten maken en goedgelovige verafgoders van een zelf-gecreëerde wereld. Alleen gespleten mensen passen in een gespleten wereld. En het is geen existentiële melancholie maar een heimwee naar het verloren paradijs die hen lastig valt. Plato's Allegorie van de Grot laat de wijze zien waarop mensen aan de rotswand geketend zijn en zij zijn er van overtuigd dat ze de ware wereld zien. De mythe verhaalt verder hoe moeilijk het is om de grot en de kudde te verlaten en hoe gevaarlijk het is om te wagen de geketenden te bevrijden. Je moet je inderdaad eerst realiseren dat je in een droomwereld leeft, in een gefragmenteerde wereld zonder samenhang. In 1964 schreef Herbert Marcuse in "One dimensional Man": Iedere bevrijding steunt op het zich bewust zijn van slavernij. Precies zoals Morpheus Neo er, tot diens verbijstering, op wijst dat hij een slaaf is. Dus je moet je er eerst van bewust worden dat je in de Matrix geplugged bent, waardoor je net als Paulus doet wat je niet wilt doen en niet doet wat je eigenlijk zou moeten doen. In zijn tijd noemde Sigmund Freud de Matrix nog het Super-Ego, als een grootste gemene deler of resultante van al die individuele ego's en wederzijds houden zij elkaar in stand. Gevangen in hun kooi, vastgeketend aan de Matrix, praten mensen over vrijheid en zij geloven het ook nog en ze noemen het zelfs vrijheid in gebondenheid. Het is gevaarlijk om de kooi te verlaten of om te proberen jezelf te ontkoppelen van de Matrix, want de meeste mensen die proberen te ontsnappen worden opgepakt door de Agents en in psychiatrische inrichtingen opgesloten en opnieuw vastgeketend aan de wand, opnieuw aangepast door de psychiaters en therapeuten aan de maatschappij. Een gigantische "gezondheids"-industrie is nodig om de symptomen van alle slachtoffers van de Matrix te bestrijden en uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers. Een heel enkele keer ontsnapt er iemand en weet aan zijn achtervolgers te ontkomen en eenmaal buiten aanschouwt hij het Licht en de werkelijkheid en de geketenden noemen hem dan een mysticus en zij houden van de prachtige woorden en gedichten, waarin zij van die andere wereld verhalen. Dat is de manier waarop de ingeplugden hen onschadelijk maken en de mystici, in hun ijdelheid, zichzelf onschadelijk laten maken en uiteindelijk allemaal de mist in gaan. Dus het is niet genoeg om te ontsnappen, want je zult je uit mededogen met de achtergeblevenen geroepen voelen om terug te gaan en de geketenden te verlossen. Pas na je terugkeer zie je de Matrix in zijn gruwelijke, allesomvattende en allesbesturende almacht. Je moet dus eerst uit het systeem stappen om het systeem te kunnen beschrijven, want zolang je zelf een deel van het systeem bent, is je beschrijving van het systeem niet objectief. Pas dan begint je taak om de Matrix te ontcijferen en te decoderen en dat is een gigantische klus. Na onze ontsnapping hebben we meer dan twintig jaar gepuzzeld om de sleutel te construeren om de Matrix te decoderen en we hebben ervaren dat mensen nauwelijks bereid zijn om zichzelf te ontkoppelen, maar dat ze alleen maar doodsbang zijn voor het leven. We hebben de Matrix in kaart gebracht maar al die jaren konden we de juiste vorm niet vinden en we beseften dat we geen enkele fout mochten maken. We ontdekten dat de codeertaal volledig gebaseerd is op en doordrongen is van het Judeo-christelijke gedachtengoed en dat dit het cement vormt van de Kolos op Lemen Voeten. En we hadden begrepen dat we de vijand met zijn eigen wapens moesten verslaan. Ongeveer drie jaar geleden zagen we dat we daarom de metafoor van het Evangelie van Thomas moesten gebruiken en dus schreven we de Verklaringen van de Geheime Woorden. Per slot van rekening zagen de mensen die ooit de figuur van "Jezus" creëerden om hun ontsnappings-handleiding aan op te hangen, hetzelfde wat wij zien en ervoeren de wereld zoals wij de wereld ervaren. We beseffen hoe gevaarlijk onze schrijfsels zijn en daarom zijn wij volstrekt anoniem, voorzichtig als slangen en argeloos als duiven. Voor ons is iedereen een potentiële Agent, omdat wij zien dat zij nog met de Matrix verbonden zijn en wij weten nooit of zij zullen kiezen voor de vrijheid en het leven of voor de Matrix en de dood. We weten zelfs niet of er geen Cypher onder ons is. Wij beseffen dat het voor de meeste mensen heel schokkend is zoals wij het leven zien en wij voelen ons verantwoordelijk voor datgene wat wij bij de lezers losmaken. Voor ons is het Evangelie van Thomas een absoluut revolutionaire en anarchistische boodschap en zoals het toen ook heette, een vervulling van de profeten en zelfs radicaler dan de Taoïsten en Boeddha. Maar je moet je realiseren dat taal een onbeholpen en verraderlijk medium is en dat de kopiisten en vertalers de hele geschiedenis door, de boodschap hebben gecorrumpeerd en aangepast, waardoor het onder de bijna allesverhullende stoflaag der eeuwen is bedekt. "En God zag, dat het goed was", kun je lezen in Genesis en dat betekent heel eenvoudig dat de schepping volmaakt is en de mens het als zodanig kan zien of in zijn hoogmoed kan proberen om de schepping te verbeteren. Elk ingrijpen van de mens in de wereld, of het nu constructief of destructief is, is arbeid. Dus arbeid is altijd en hoe dan ook een verstoring van het evenwicht in de natuur en tussen mens en de natuur. Rust is de toestand van vrede tussen mens en natuur. Voor kleine kinderen is het iedere dag Sabbath, maar voor volwassenen zijn er zes dagen om om de wereld, henzelf, hun kinderen en hun medemensen te verstoren en de zevende dag proberen ze het leven te spelen dat ze eigenlijk zouden moeten leven. Sabbath symboliseert de toestand van eenheid van mens en natuur en tussen mens en mens en daarom is het de anticipatie en het uitzicht op de messianistische tijd, de tijd van de eeuwige Sabbath. Werken en leven zijn onverenigbaar en voor de wijzen, gedurende de hele mensengeschiedenis, is werken altijd voor de dwazen geweest. Als je jezelf afvraagt wat je drijfveren om te werken zijn, moet je tot de conclusie komen dat je geïnfecteerd bent door de maatschappij, door regels en door door mensen gemaakte wetten en tradities en moet je eerst beseffen dat alle mensen slaven zijn, voordat je de noodzaak zult voelen om jezelf te bevrijden van dat juk. In de Matrix zegt Morpheus tegen Neo: "Je bent een slaaf en je beseft het niet" en Neo raakt volledig van slag als hij dat hoort. Noch het leven noch de natuur bepaalt dat mensen moeten werken, maar wij houden elkaar allemaal aan het werk door onze valse behoeftes en het is volslagen krankzinnig dat deze maatschappij alleen in stand gehouden kan worden door onvrede en de drang om te consumeren. Dus moet je kiezen om mee te spelen in deze onrechtvaardige maatschappij of voor een rechtvaardige en als je dat laatste doet, zul je een vreemde in deze wereld worden. Maar als we dat met zijn allen doen zal er een andere wereld komen. De keuze is aan jou en realiseer je dat er zovelen hunkeren naar een andere wereld en aan deze maatschappij willen ontsnappen. De maatschappij is rot en de tijd is rijp. Toen je nog een kleine baby was, bestond er geen verdeeldheid
in jou en had je in je hoofd nog geen idee dat je je moest gedragen
zoals anderen dat van je verwachtten. Het enige fysiologische verschil
tussen meisjes- en jongensbaby's is een ander evenwicht tussen het
testosteron en oestrogeen, dat het fysieke geslachtsverschil
teweegbrengt. Maar alle kinderen groeien op in de baarmoeder van een
verstoorde moeder, waardoor het hormonale evenwicht van baby's al in de
zwangerschap verstoord wordt. De medische wetenschap zelf heeft
voldoende feiten aangeleverd om dat vast te stellen. Zoals je weet
beschikt de mens over twee zenuw-systemen, het parasympatische en het
sympathische systeem. Het parasympathische is het autonome systeem, de
vredebewaarder en de instandhouder van het volmaakte evenwicht. Het
sympathische systeem is de verstoorder, opgejaagd door de wil en angst,
en door alle andere emoties die daardoor opgeroepen worden. De
verbinding tussen die twee ligt in het lymbisch systeem, waarin alle
emoties rond woelen. Wanneer er een prikkeling van het sympathisch
systeem plaats vindt, verandert de rust in onrust, het lymbisch systeem
wordt geactiveerd, het parasympathisch wordt geactiveerd en vervolgens,
omdat alles met alles samenhangt, raken de hormonale evenwichten uit
balans. In die onbalans groeit de foetus op en het is haast
onbegrijpelijk dat er desondanks zoveel ogenschijnlijk gezonde baby's
geboren worden. Dus wat wij mannelijk en vrouwelijk noemen zijn
culturele artefacten. In wezen is angst de basis van alle emoties en
elke angst roept de "fright, flight en fight" reactie op. Elk dier dat
zich bedreigd voelt maakt zich op voor de vlucht of het gevecht, gaat
dan inderdaad op de vlucht of het gevecht aan en als het gevaar geweken
is, treedt de rust en het oorspronkelijke evenwicht weer in. Behalve de
mens. Hij heeft geleerd om zich te beheersen, zijn angsten weg te
rationaliseren, zich flink te houden, zich niet te laten gaan, mooi
weer te spelen, te doen alsof er niets aan de hand is, met alle
rampzalige gevolgen van dien. Vluchten kan toch niet meer, denken ze.
Alleen in een volmaakte rust, als je hoofd leeg is, verstoort het
sympathische systeem het evenwicht niet. Dus er zijn geen valkuilen in
onze fysiologie, maar alleen in onze hoofden. Het geslachtsverschil is inderdaad niet aangeleerd en dat heb ik ook niet geschreven. Wat aangeleerd is zijn de rolpatronen, wat in elke cultuur normaal en abnormaal is, wat wenselijk en onwenselijk, mannelijk en vrouwelijk gedrag is, wat je moet denken, hoe je je moet kleden, je haardracht en je versierselen. Het is fascinerend om te zien hoe er in elk paar een extraverte en een introverte is, een doener en een denker, een intuïtieve en een rationele, een warme en een kouwe, een gestructureerde en een chaoot, een nuchtere en een romantische, een dominante en een afhankelijke, een nette en een slordige, een sterke en een zwakke, een prater en een zwijger, een praktische en een onpraktische, met andere woorden een helft die het contact met de buitenwereld onderhoudt en structureert en de andere helft die het contact met de binnenwereld onderhoudt. Je kunt ze herkennen aan de manier waarop ze hun buitenwereld organiseren. Degene met een chaotische binnenwereld, de rationele, heeft behoefte aan een gestructureerde buitenwereld, een keurig opgeruimd huis en bureau. Degene met een geordende binnenwereld kan gelukkig leven in een rotzooi. Dat is de reden waarom stellen altijd complementair zijn, want zij hebben elkaar nodig om te overleven in deze gespleten wereld, maar ze moeten altijd compromissen sluiten, met zichzelf en de ander en elk compromis compromitteert. De Duitse romanticus, E.T.A. Hoffman schreef: "Zoals de gezonden (de normalen, de kleinburgerlijken, de burgerdochters) niet in staat zijn een binnenwereld te grondvesten, zo zijn de zieken (de kunstenaars, de dromers, de kluizenaars, de fantasten, de dwepers) niet in staat een buitenwereld te grondvesten. De gezonden en de zieken zijn daarom op dezelfde manier een verschijningsvorm van een uit het evenwicht geraakte zieke maatschappij". Dat gedrag en reactie-patronen noemen mensen het karakter en
alles wat aangeleerd is kun je ook weer afleren. Het enige ware leren
is afleren. Mensen zoeken ontspanning als ze zich gespannen voelen en een zekere mate van spanning is een vereiste om creatief en productief te zijn. De hoeveelheid spanning is de mate van het verschil tussen binnen- en buitenkant. Hoe groter de kloof tussen binnen en buiten, hoe groter de spanning en als je die spanning niet productief maakt moet die ergens anders in gaan zitten, in een verhoogde spierspanning of een hoge bloeddruk, bijvoorbeeld. Bij een te hoge bloeddruk meet je dus het spanningsverschil tussen binnen- en buitenkant. Dus de hoogte van de bloeddruk is de maat van de onechtheid. Die hele ontspannings-industrie, de vakanties (van vacare=leegmaken) heeft de maatschappij nodig om het mensen vol te laten houden. Gelukkige en ontspannen mensen zijn noch creatief, noch productief, hebben geen behoefte aan ontspanning omdat ze dat gewoon zijn en derhalve een bedreiging voor deze productiemaatschappij. Dat is een van de redenen dat de gevestigde orde zo bang is voor tevreden marihuana-rokers. Kunst is kunstmatig en onecht en de kunstenaar gaat van het ijdele standpunt uit dat hij aan de schepping iets toe kan voegen. Hij geeft geen beeld van de werkelijkheid, maar hij heeft een paradigma of gekleurde brilleglazen nodig om zijn eigen uitdrukking te geven van de werkelijkheid en daarmee toont hij zijn eigen vervreemding. Litteratuur is het debat tussen het ego en het zelf en uit dat debat komt de poëzie voort. De menselijke tweespalt is dus een voorwaarde voor poëzie. Dichters zitten verlangend voor de open deur en beschrijven in mooie woorden hun ellende of hun hunkering naar het paradijs. Al die 600 miljoen hongerenden en nog veel meer armen in de hele wereld die vechten om te overleven hebben geen tijd om dit soort merkwaardigheden te produceren en hun ellende is de ander kant van onze medaille. Denk aan die prachtige song van jullie profeet Bob Dylan: "Ain't righteous " When a man he serves the Lord, it makes
his life worthwhile. Sometimes the devil likes to drive you
from the neighborhood. Look around, ya see so many social
hypocrites You can't get to glory by the raising
and the lowering of no flag. Done so many evil things in the name of
love, it's a crying shame Pull your hat down, baby, pull the wool
down over your eyes, God got the power, man has got his
vanity, When I'm gone don't wonder where I be. Het Laatste Oordeel is niet een dag, maar een rechtbank die
doorlopend zitting houdt (herinner je je nog het alziende oog?),
schreef Franz Kafka, en het einde der tijden, de Laatste Dag, is de dag
dat je de apatheia bereikt, het Koninkrijk ingaat en het eeuwige leven,
in het eeuwige nu. Want verleden en toekomst verhullen God voor ons
aangezicht. Dus iemand leeft het eeuwige leven als hij leeft in het
eeuwige heden. Als je fluit speelt beantwoord je niet aan een interne bron, maar aan een geïnternaliseerd programma, net als een pianola. Zoals bij elk kunstje moet je eerst wat techniekjes en voldoende software, zoals een robot, verwerven, om te reproduceren wat anderen voor je bedacht hebben. Het enige verschil tussen een pianola en een persoon is dat de laatste fouten kan maken en wat van zijn emoties in de uitvoering kan stoppen. Zelfs als je improviseert gebruik je aangeleerde technieken om je emoties uit te drukken. De vraag blijft waarom je zo nodig fluit moet spelen en ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat mensen vluchten in activiteiten om de chaos in hun hoofden te ontvluchten. Ze zijn bevreesd voor de stilte en zijn altijd op de vlucht voor zichzelf, bang als ze zijn om zichzelf (hun Zelf) tegen te komen, de Waarom-vrager. Daarom verbreken zij de stilte met muziek, TV, en vluchten in hun werk, leuke dingen doen, lezen, studeren en zelfs in hun vakanties kijken zij uit naar de menigte en als ze alleen zijn worden ze gek van zichzelf. Ze zoeken vergetelheid in drank en drugs om aan zichzelf te ontsnappen of om hun geweten het stilzwijgen op te leggen, wat in wezen op hetzelfde neerkomt. Je kunt het beter verdringing in plaats van onwetendheid noemen. Maar ooit zul je jezelf tegenkomen, al is dat in deze maatschappij voor de meeste mensen pas op hun sterfbed. Aanvankelijk was ik verbaasd om te horen dat in deze groep iedereen zijn eigen waarheid heeft en nu begrijp ik dat iedereen ook zijn eigen geweten heeft. In de hele Bijbel wordt nergens het begrip geweten vermeld totdat het warhoofd Paulus het uitvond. Dus er zijn twee mogelijkheden. Of vóór Paulus hadden de mensen geen geweten, of het had een andere naam. Zou het niet mogelijk zijn dat zij het de Logos noemden of de Zoon van God, die in ons allen woont? En dat de mensen de Zoon van God gekruisigd hielden door hun eigen wil, zodat ze niet naar hem konden luisteren? Veel later introduceerde Freud het Super-Ego, wat een product van de Tijdgeest is en is samengesteld uit de regels en de moraal van de maatschappij, wetten van mensen, die we moeten internaliseren om ons aan te passen aan de maatschappij en die zo de interne Big Brother wordt, die ons in de gaten houdt. Haal je die twee niet door elkaar? Zou het niet zo zijn dat je moet kiezen tussen leven, luisterend naar je Big Brother, of naar je geweten of zoals ze dat ooit noemden: de wil van God? Ik besef dat dit ook allemaal constructies zijn en begrippen, maar ik denk dat je woorden moet gebruiken om ze overbodig te maken. In mijn inleidende brief heb ik jullie verteld dat mijn bedoeling was om uit te leggen wat er in Holland gaande is met betrekking tot het Evangelie van Thomas en inmiddels heb ik begrepen dat het erg verschilt van de ingewikkelde en intellectuele manier waarop jullie er mee omgaan. Voor ons zijn de logia bakens geweest op onze weg en we hebben ze niet bestudeerd maar we hebben ze gebruikt op onze weg naar zelfkennis. We hebben ervaren dat je de logia, om Wittgenstein te parafraseren, moet overwinnen om de wereld helder te zien. (Hij moet om zo te zeggen de ladder omvergooien na erop geklommen te zijn) of zoals de mysticus Hans Denck ooit zo fraai verwoordde: "Wer nit in Gottes hausz ist, dem ist der brief kain nütz; wer in Gottes hausz ist, der waiszt on den brieff, wie from der Herr ist". Als je iemand een spiegel voorhoudt moet je zelf eerst een
heldere spiegel zijn en wij hebben ervaren dat je alleen een ander kunt
begrijpen als je jezelf begrijpt. In elk contact met onze patiënten en
cliënten is voor ons de enige vraag: waarom is het juist deze
persoon, die juist nu met juist deze klacht bij ons komt. Voor ons zijn het
gewoon medemensen en zij vertrouwen ons omdat ze voelen dat wij hen
accepteren zoals ze zijn en samen kijken we dan naar het probleem vóór
de klacht. Zij hebben hun problemen in lichamelijke klachten vertaald
en samen vertalen we dat terug en wij laten hen zien op welke manier
hun manier van leven en omgaan met hun emoties samenhangt met hun ziek
zijn. We vertellen parabels en gebruiken metaforen, samen verkennen we
hun duistere kant en trekken voorzichtig de deksel van de beerput open
en we vertellen veel over ons eigen gevecht en de manier waarop we dat
overwonnen hebben. Wij geven nooit adviezen maar we laten alleen
verbanden zien en laten hen dan zelf de keuze maken. "Als je op deze
manier leeft is dit de consequentie en als je die consequentie niet
wilt moet je je leven veranderen". Mensen laten ons achter hun
coulissen kijken, samen legen we hun vuilnisbakken, omdat ze voelen dat
wij hen accepteren zoals ze zijn en hen niet veroordelen. Altijd
wanneer er iemand tegenover ons zit realiseren we ons dat wij het zelf
geweest hadden kunnen zijn als we in een ander nest geboren waren. Voor
ons zijn alle mensen echt gelijk en voor ons verschillen ze alleen van
elkaar door de hoeveelheid en kwaliteit van hun bagage en met hen
praten we uitsluitend over hun bagage en we laten ze zien wat ze
eigenlijk altijd wel geweten hebben. Het is fascinerend om te zien hoe
het werkt. We vertellen hen dat wanneer ze de omstandigheden niet
kunnen veranderen, ze er alleen anders naar kunnen kijken, dat je nooit
iemand anders kunt veranderen, maar alleen de manier waarop je hem ziet
kunt veranderen, dat ruzies nooit iets oplossen en dat soms de enige
oplossing die overblijft is om het spel mee te spelen, zoals wij zelf
ook doen voor zolang als het nodig is. Als ze begrijpen wat we bedoelen
en begonnen zijn op hun weg naar buiten, wijzen we ze op onze websites.
Christenen zijn het taaist want zij zijn zo gefixeerd en geobsedeerd
door een historische "Jezus" dat je hen nooit duidelijk kunt maken dat
hij slechts een voorbeeld is geweest van wat we allemaal kunnen en
zouden moeten zijn. Een heiden bekeren is een christelijk werk, een
christen bekeren een heidens werk. Ongeveer drie jaar geleden verscheen uit het niets een zeer ongewone versie van het Evangelie van Thomas, geschreven door een onbekende schrijver, met een verontrustende verklaring van de geheime woorden, consistent en compromisloos. Het lijkt alsof de schrijver de boodschap van het Evangelie van Thomas, heeft teruggebracht tot zijn originele en revolutionaire en anarchistische bedoeling en dus tot een eenvoudige route tot verlichting. Inmiddels zijn er diverse geheime groepen en ik ben een lid van een daarvan en wij discussieren erover en proberen zo eerlijk mogelijk naar de bedoeling van de verklaringen te leven en het heeft ons leven radicaal veranderd. Vaak kunnen we nauwelijks meer begrijpen dat mensen niet zien wat wij zien en dat we eerder ook zo blind en doof geweest zijn, terwijl het allemaal zo voor de hand lag. We zijn heel voorzichtig want we merken hoe bedreigend het voor de meeste mensen en de gevestigde orde is. Het lijkt me heel gevaarlijk en merkwaardig om de verantwoordelijkheid voor je eigen leven en gezondheid over te dragen aan iemand anders. In de Isha Upanishad kun je lezen: "In de blinde duisternis treden zij binnen die onwetendheid volgen; in een nog groter duisternis gaan zij binnen die kennis volgen" En dat is wat mensen doen als zij zich overgeven aan dokters: "Want de onwetende artsen zijn de duivels uit het vagevuur en zij onderhouden het vagevuur in plaats van het te minderen. En wanneer de mensen rijper waren dan zij zijn, zouden ze niet ten offer vallen aan hun broeders in de onrijpheid, de onwetende artsen. Maar zij trekken elkaar magisch aan: het gelijke trekt het gelijke" schreef Paracelsus en er is niets nieuws onder de zon. Nog nooit heeft een dokter van iemand een beter mens gemaakt. Zelf genezen is iets heel anders dan het genezen aan je Zelf overlaten, want je Zelf (je Logos) is objectief en ziet alle emoties waarmee je je ziekten in stand houdt en je kunt die negeren tot je laatste snik. Geen enkele ziekte is ongeneeslijk, want het is alleen ongeneeslijk als je gelooft dat het ongeneeslijk is en je kunt alleen niet veranderen als je gelooft dat je niet kunt veranderen. In "De dood van Iwan Iljitsj" van Leo Tolstoj staat een heldere passage over wat ons allen zal overkomen als we de dingen negeren die we niet willen en durven zien: "Heb ik misschien niet geleefd zoals ik moet?" Die gedachte
kwam ineens in zijn hoofd op. "Maar hoe zou dat kunnen, ik heb toch
alles gedaan zoals het behoorde?" sprak hij tot zichzelf, en hij
verjoeg dadelijk die enige oplossing van het raadsel van leven en dood,
als iets volslagen onmogelijks.............En als de gedachte in hem
opkwam, zoals dat vaak gebeurde, dat alles kwam doordat hij verkeerd
geleefd had, herinnerde hij zich meteen de volkomen juistheid van zijn
levenswandel, en hij verdreef die rare gedachte..........Dat geestelijk
lijden bestond hieruit, dat in die nacht, terwijl hij lag te kijken
naar het slaperige, goedige, hoekige gezicht van Gerasim, plotseling
het denkbeeld in hem opkwam: "Maar wanneer nu eens inderdaad mijn hele
leven, mijn bewuste leven, verkeerd is geweest?" Het kwam in hem op,
wat hem tevoren volkomen onmogelijk had geschenen: dat hij zijn leven
niet geleefd had zoals hij dat had moeten doen- dat dit wel eens waar
kon zijn. Het kwam in hem op, dat die nauw merkbare neiging, die hij
wel eens had gehad, om zich te verzetten tegen datgene, wat door de
hoogst geplaatste mensen als goed werd beschouwd- dat die nauw
merkbare, direct door hem onderdrukte neiging wel eens juist zou kunnen
zijn, en al het andere niet juist. Zijn werk, zijn gezin, de inrichting
van zijn leven, de belangen van de dienst en van de grote wereld- dat
alles zou wel eens verkeerd kunnen zijn. Hij trachtte het voor zichzelf
allemaal te verdedigen. En opeens voelde hij de hele zwakheid van wat
hij verdedigde. Er viel niets te verdedigen. "Maar als dat zo is", zei
hij tot zichzelf, "en ik van het leven scheid met het besef dat ik
alles bedorven heb wat mij gegeven werd en er niets meer goed te maken
valt- wat dan?" Dat is het gevecht wat je kunt uitstellen tot je sterfbed, maar misschien is het wijs om nu de balans van je leven op te maken. Uiteindelijk is dat de bedoeling van het Evangelie van Thomas. Mensen willen bedrogen worden, omdat ze de waarheid niet
willen horen, maar alleen hun eigen gelijk zoeken en daarom horen zij
slechts de argumenten die hun "eigen" mening bevestigen. Als mensen,
die zichzelf patiënt noemen, bij de dokter komen vertellen ze
altijd maar de helft van het verhaal en dokters hebben geleerd om patiënten te
negeren als zij pogen de andere helft te vertellen, want daar kunnen ze
niks mee. Patiënten kunnen precies aanwijzen waar het pijn doet,
en met hun ingewikkelde pijntheorieën kunnen de dokters de oorzaak
verklaren, maar dokters hebben afgeleerd dat patiënten lijden omdat het leven
dat ze leiden pijn doet en zo leiden de blinden de blinden en vallen ze
beiden in de put. Het is altijd fascinerend als je mensen vraagt hun
pijn in beelden te beschrijven: het is alsof er prikkeldraad om mijn
borst zit, het is alsof iemand een mes in mijn buik steekt, het is
alsof mijn hoofd in de bankschroef zit, en nog veel meer prachtige
beelden en elke keer verschijnt voor mijn geestesoog die prachtige
schildering van de hel van Hiëronimus Bosch. En zo vertellen
mensen altijd onbewust wat ze eigenlijk niet willen vertellen. "het eenvoudige en eerlijke volk wordt veracht en de schoonschijnende verzinsels van onrustige geesten met graagte opgenomen. Het is de woordenpraal die de wereld in verwarring brengt" Elke cultuur is gebaseerd op macht van de een over de ander en het smeermiddel is de leugen, bedrog en zelfbedrog. Divide et impera en geef het volk brood en spelen. Wij leven allemaal in een maatschappij, waarin men oorlog vrede noemt, slavernij vrijheid en waarin onwetendheid kracht is. Er zijn altijd mensen die bepalen hoe anderen dienen te leven en dus zijn er altijd mensen die geloven dat een ander weet hoe hij moet leven en het resultaat is deze maatschappij waar wij met z'n allen het hoofd boven water moeten zien te houden. Het is tragisch dat wij allemaal geleerd hebben dat dat allemaal normaal is en dat wij ons daar niet van los kunnen maken, zoals een dier, geboren in een kooi, zal sterven als je hem in vrijheid stelt. Door de tijden heen zijn er altijd mensen geweest, die twijfelden over wat normaal was, wat menselijk was en wat geconditioneerd door de cultuur, wat natuur en wat opvoeding was en wat het zelf en wat het ego was. En altijd hebben de hielenlikkers van het altijd anti-revolutionaire establishment gewonnen. Onze geschiedenis is de geschiedenis van de overwinnaars en van de macht, de geschiedenis van de leisure class en de vrijgestelden, de geschiedenis van de buitenkant ondersteund door de theorieën van de slaafse denkers of in ieder geval dat gedeelte van hun theorieën dat de establishment kon gebruiken om zichzelf te rechtvaardigen. Al die anderen zijn verketterd, verbannen, genegeerd, belachelijk gemaakt of vermoord en de meeste van hen zijn uiteindelijk in de steek gelaten en vergeten en teleurgesteld van het toneel verdwenen, na een verloren gevecht gestreden te hebben. Zoals in de Wijsheid van Salomo (Apocryph, want de kerk kon het niet voor zijn eigenbelang gebruiken) staat geschreven: "Laat ons de arme rechtvaardige overweldigen en de weduwen niet sparen, en de grijze haren van de ouderdom niet ontzien. Onze kracht moet de maatstaf der gerechtigheid zijn, wat zwak is blijkt immers onbruikbaar te zijn. Laat ons de rechtvaardige belagen, omdat hij ons niet welgezind is en onze werken dwarsboomt. Hij beschuldigt ons ervan dat wij de Wet overtreden en maakt bezwaar tegen onze schande dat wij zondigen tegen onze opvoeding. Hij beweert de ware kennis van God te bezitten en noemt zichzelf een kind van de Heer. Hij is gekomen om een levende aanklacht tegen onze bedoelingen te zijn. Als wij hem alleen al zien ligt hij ons zwaar op de maag: want zijn leven is niet als dat van anderen, zijn optreden is anders" De profeten, Jezus, de martelaren, de Katharen, Spinoza en alle andere ketters werden pas beroemd na hun dood omdat ze toen wat hun zogenaamde navolgers van hun onderricht bakten, niet meer konden tegenspreken. Misschien had Chuang Tze toch gelijk als hij zegt: "tegenwoordig leeft de ganse wereld in verblinding en hoewel ik de goede richting wil uitsturen, slaag ik daarin niet. Wetend dat dit niet mogelijk is, zou een trachten mijn weg te forceren slechts een andere verblinding zijn" Er is dus niets nieuws. Mensen zijn zo gewend aan hun kooi en het idee dat ze die toch niet kunnen verlaten, dat ze het niet eens proberen. Het is zoals Erich Fromm dat noemde "the fear for freedom", want "Freedom is just another word for nothing left to lose" zong Janis Joplin. Ben jij je lichaam? En wie is die "Ik" die jouw lichaam gebruikt? Is die "Ik" de eigenaar van dat lichaam? Descartes bedacht het "Cogito ergo sum" en hij bedoelde dat er een "Ik" moest zijn, dat dacht. Maar dat betekent dat toen je nog en klein kind was en niet dacht er dus ook geen "Ik" was. Of je was dus incompleet geboren, of het "Ik" is iets verworvens, zoals kleren of een bril. Voor een beter begrip lijkt het eenvoudiger om het "Ik" gelijk te stellen met het Ego. De ketterse anti-psychiater Ronald Laing schreef lang geleden: "Het "Ik" is slechts een instrument voor deze wereld" Dus het "Ik" is je bagage om het spel te spelen, want de wereld is een schouwtoneel, ieder speelt zijn rol en krijgt zijn deel. In zijn boek "The book: On the Taboo against Knowing who you are" schrijft Alan Watts: "In plaats van onze kinderen heldere en expliciete uitleg te geven van de spelregels van de gemeenschap, brengen we hen hopeloos in verwarring omdat wij - als volwassenen - ook ééns op die manier in de war werden gebracht, en in de war blijvend het spel dat we spelen niet begrijpen" En we hebben allemaal onze kunstjes geleerd en we zijn er
trots op en we willen dat anderen ons bewonderen om die kunstjes. Typen
is een van die kunstjes, maar wie typt er? Als je niet weet hoe je dat
doet, kan jij het niet zijn die dat doet. Ben jij het die ademt, of
zijn wij allen manifestaties van de Eerste Onbewogen Beweger? Hij die
sterft voor hij sterft, sterft niet als hij sterft is een uitspraak die
aan Mohammed (hij heeft ook een paar mooie dingen gezegd) wordt
toegeschreven en dat betekent dat als je Ego sterft, je geen angst meer
hebt om dood te gaan, want je "bent" al. Het Evangelie van Thomas lijkt voor de mensen in deze wereld, ofschoon het ooit geschreven is in een primitieve cultuur voor ongeletterde en eenvoudige mensen, een moeilijk en mysterieus geschrift. Dus je hebt een gouden sleutel nodig om de geheime woorden te ontcijferen. Zoals Ludwig Wittgenstein schreef: "in de waanzin is het slot niet verwoest, alleen veranderd; de oude sleutel kan het niet openmaken, maar een sleutel van een andere vorm zou het wel kunnen" Aan het eind van een pijnlijke en moeizame zoektocht, waarin wij alles verloren, vonden wij onszelf terug in een andere wereld, waar we die sleutel ontdekten. Onze versie van het Evangelie van Thomas is niet beter of slechter maar alleen totaal anders. Er zijn net zoveel interpretaties als dat er mensen zijn, want iedereen kijkt door zijn eigen gekleurde glazen en worstelt niet om de waarheid te kennen, maar om zijn eigen gelijk te krijgen. Een boodschap is niet goed of slecht maar het werkt of het werkt niet en wij ervaren dat het werkt. De meesten uit onze groep werken in de gezondheidszorg, artsen, psychologen en andere hulpverleners en met mededogen en liefde proberen we heel voorzichtig mensen te laten zien wat wij zien. In de twintiger jaren van de 20e eeuw publiceerde W.B.Cannon
een revolutionair boek: "De wijsheid van het menselijk lichaam" en werd
daarmee een van de grondleggers van de psychosomatiek. Descartes
verdeelde de mens in een lichaam (res extensa) en ziel (res
cogitans) en geloofde dat die door middel van de epiphyse, de missing
link, met elkaar in contact stonden. De la Mettrie schreef "L
'homme machine" en zo werd de voorstelling van de mens steeds meer
mechanisch en emoties werden een product van de hersenen. Cannon toonde
aan dat er emotionele, vegetatieve en hormonale reacties worden
opgeroepen door prikkels vanuit de buitenwereld en liet de manier zien
waarop zij effect hadden op de thalamus. Later toonden anderen aan dat
chronische emotionele stimuli eerst een functionele verstoring en
tenslotte een organische ziekte konden veroorzaken. Weer later bouwde
Hans Selye de poging uit door zijn theorie van de stress (van
distringere = uiteenscheuren) en introduceerde het idee van
aanpassings-mechanismen die hun doel voorbijschoten en zo leidden tot
aanpassings-ziekten en dat die orgaan-specifiek waren. Dus als je je
emoties beheerst en onderdrukt, omdat we in een beschaafde maatschappij
leven waarin niemand zegt wat hij denkt, spreekt je lichaam en laat
zien wat jij verbergt. Als je bijvoorbeeld je woede inslikt, kun je een
maagzweer krijgen, als je je woede uit kan de ander een maagzweer
krijgen, want er is altijd een winnaar en een verliezer. Maar wat is er
met deze inzichten gebeurd? Wetenschappers die geloven dat meten weten
is, wisten niet wat ze aan moesten met de niet meetbare emoties en
kwamen tot de conclusie dat wat je niet meten kunt wetenschappelijk
niet bestaat, zoals het leven zelf. Verder kun je geen geld verdienen
als je mensen duidelijk maakt dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor
hun ziek zijn. Daarom zitten we opgezadeld met een geneeskunde die
slechts symptomen bestrijdt van een mislukte aanpassing aan de
maatschappij, die mensen zelf gecreëerd hebben. * * * |