Brieven - deel 7
Anarchisme, (van an=zonder en archein=heersen) is net zo'n gecorrumpeerd woord als God, vrijheid en liefde en het is gênant te lezen wat mensen onder het mom van anarchie, God, vrijheid en liefde allemaal durven te beweren. Heersen heeft met controle en macht te maken en al die anarchisten reduceren dat tot de macht van de staat, terwijl dat slechts een uitvloeisel is van de macht en de controle die mensen op zichzelf en elkaar uitoefenen. Ze zien het bouwwerk, maar niet de stenen waar het uit is opgebouwd. Ze vergeten dus naar zichzelf te kijken en denken dat als ze de structuren maar veranderen, de mensen ook wel zullen veranderen en dat is een illusie. De echte anarchist, die de evangelisten hebben proberen te schetsen in de personificatie van Jezus, is degene die zoals in The Lord of the Rings zijn ring teruggebracht heeft naar Mordor, die afstand heeft gedaan van alle macht en controle in welke vorm dan ook, over zichzelf en zijn over medemensen, dus ook kinderen. Als iemand ergens in gelooft, wil dat zeggen dat hij dat op gezag van anderen doet en het niet zelf ervaren heeft. Als iemand gelooft dat je door bacteriën ziek kunt worden, praat hij alleen anderen na. Als iemand gelooft dat de Jezus door zijn kruisdood ons vrijgekocht heeft, kan hij zich daar niets bij voorstellen, bovendien ervaart hij die vrijheid helemaal niet en daarom praat hij slechts anderen na. Als iemand gelooft in de evolutietheorie of een creationist is, heeft hij een theoretische constructie in zijn denkraam ingebouwd, waardoor hij naar de werkelijkheid kijkt en waardoor hij niet meer kan zien wat hij ziet. Als iemand seks als een primaire behoefte ziet, zal dat zijn hele manier van leven en denken mede bepalen. Er is een wezenlijk verschil tussen geloven in een God en het ervaren van het onuitsprekelijke. Als er in Exodus 20:4 staat: "Gij zult u geen gesneden beeld maken, noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is", wil dat in wezen zeggen dat het niet mogelijk is een beeld te maken van "God". Verder is het een merkwaardig gebod, zoals elk gebod overigens, want je kunt pas een gesneden beeld maken als je in je hoofd een beeld hebt gecreëerd, zoals jij ook alleen wat op het canvas kunt zetten als het zich eerst in je hoofd gevormd heeft en wat er eigenlijk mee bedoeld wordt is dat als je van het Al een beeld probeert te maken, je onherroepelijk de mist in gaat. "God" is voorbij het denken en kun je alleen ervaren en ik weet dat ik me op glad ijs begeef als ik je toch probeer uit te leggen wat dat betekent, maar het is zoiets als je één voelen met alles, je geborgen weten, je onkwetsbaar voelen. "God" ervaren is "God" zijn. Ik geloof dus niet in God. Het is inderdaad zelfs zo dat kinderen niet blanco geconcipieerd worden. In ontregelde mannen worden zaadcellen geproduceerd, in ontregelde vrouwen worden eicellen door die ontregeling beïnvloed en daaruit groeit een kind, in een baarmoeder, waarin het milieu verstoord wordt door angsten, onrust, spanningen, en emoties van de moeder, waar het gevoed wordt via de navelstreng die alle hormonale ontregelingen op de groeiende foetus overdragen. Het is eigenlijk ongelofelijk dat er nog ogenschijnlijk gezonde kinderen worden geboren. En dan komen ze ter wereld in een gezin, een gezinssysteem, waar de koek al verdeeld is en er plaats gemaakt moet worden voor de boreling, waar het al dan niet gewenst is, waar een andere plaats wordt ingeruimd als het een jongetje is dan wanneer het een meisje is, waar de kinderen die er al zijn, moeten opschuiven, aandacht moeten delen, waar een complex systeem van regels en een rangorde heerst en waarin het gedrag van elk individu afhankelijk is van het gedrag van alle andere leden. Alle gedrag is communicatie en beïnvloedt derhalve de andere gedragingen en wordt erdoor beïnvloedt, een gedragspatroon dat de leden van het gezin gaan vertonen noemen wij dan hun karakter. Het gezin is de hoeksteen van de maatschappij en met al die zieke hoekstenen hebben wij deze zieke maatschappij gebouwd. * * * Nog een aardig gedichtje dat voor mij de wereld van mijn medemensen weerspiegelt: "Gelijk in 't koortsig walend brein In deze wereld bestaat geen "wij". Mensen zijn
zoals Aldous Huxley dat schrijft in "The Doors of Perception":
eilanduniversums. "Wij leven samen, wij handelen naar en
reageren op elkaar; maar altijd en in alle omstandigheden zijn wij op
onszelf. De martelaren gaan hand in hand de arena binnen; alleen worden
zij gekruisigd. In hun omarming trachten de geliefden wanhopig hun
afzonderlijke extases in één enkele zelf-transcendentie
te doen opgaan; vergeefs. Uit de aard van zijn natuur is elke
belichaamde geest gedoemd in eenzaamheid te lijden en te genieten.
Sensaties, gevoelens, inzichten, fantasieën - deze zijn alle
privé, en behalve door symbolen en tweedehands, niet
communiceerbaar. Wij kunnen informatie over onze ervaringen
bijeenbrengen, maar nooit de ervaringen zelf. Van gezin tot staat is
elke menselijke groep een gemeenschap van eiland-universums." * * * Als je het helemaal met jezelf eens zou zijn, zou je niets meer te
vertellen hebben. Als je het helemaal met mij eens zou zijn zouden wij
elkaar niets meer te vertellen hebben. Als je jezelf zou begrijpen zou
je mij begrijpen. Je luistert naar jezelf zoals je naar mij luistert en
waar je het niet met jezelf eens bent, ben je het ook niet met mij
eens. Je bent helder en duidelijk in de beelden die je beschrijft en je
gaat de mist in waar je je op "men", de anderen, beroept,
de talking-heads, die denken dat ze de problemen die het volgen van hun
hoofd oproept, met hun hoofd kunnen oplossen. Ik verbaas me er altijd over hoe weinig christenen weten van de geschriften, waar ze hun leer op baseren, hoe slecht ze op de hoogte zijn van de geschiedenis van het oorspronkelijke christendom, hoe weinig ze weten van wat al diegenen die door hen verketterd zijn gezegd hebben. Als jij zegt: "Mijn leven is met Christus verborgen in God", kan ik me niet voorstellen dat je daar een beeld bij hebt en als je er geen beeld bij hebt, zijn het loze woorden. Hans Goedkoop, tot voor kort literatuurcriticus bij NRC/Handelsblad heeft net "Het verhaal dat het leven moet veranderen" geschreven. Hij begint de inleiding met: "Voor wie het leven in de werkelijkheid vreest, is er, zoals bekend, de uitweg van een leven in de kunst. Dat biedt een beetje afstand tot de dingen en een ongewone vrijheid om te doen en laten waar je zin in hebt. maar ook die vrijheid blijkt vervolgens weer vreeswekkend, want een leven in de kunst vraagt om het maken van een kunstwerk en geen mens is zo alleen als wie een kunstwerk maakt. Zij wordt omringd door haar obsessies, raakt in de ban van wat pas zal bestaan als zij het heeft geschapen en komt daarmee dicht bij een definitie van krankzinnigheid. Zij wordt beheerst door wat er niet is. De mens kan weinig werkelijkheid verdragen, zoals T.S. Eliot al zei. maar dat wil nog niet zeggen dat hij beter tegen de verbeelding kan." Scheppen is dus helemaal niet zo leuk en het is dus waar dat mensen
zich dood werken omdat ze bang zijn voor het leven. En Paul Lafargue,
schoonzoon en secretaris van Karl Marx schreef in zijn boek "Het
recht op luiheid": "Een zonderlingen waanzin heeft de
arbeidersklasse bevangen van de landen waarin de kapitalistische
beschaving overheerst. Deze waanzin is de liefde voor de arbeid, de
woedende hartstocht om te werken... In plaats van tegen deze afwijking
in te gaan, hebben de economen de arbeid als allerheiligst verklaard." Wat ik goed noem, heeft niets met zedelijke voorschriften te doen, maar is eenvoudig het goed zijn van de eigen natuur. Wat ik goed noem, heeft niets met menselijkheid en plichtsbetrachting te doen, maar is eenvoudig het vrij laten uitwerken van de oorspronkelijke aard. Wat ik goed horen noem, heeft niets met het vernemen der buitenwereld te doen, maar is eenvoudig een luisteren naar het innerlijk zelf. Wat ik goed zien noem, heeft niets met het waarnemen der dingen buiten te doen, maar is eenvoudig een schouwen van het innerlijk zelf. Wie zichzelf niet ziet, maar de buitenwereld, wie zich zelf niet bezit, maar de dingen buiten zich, die bezit slechts het vreemde en niet het eigene bezit, die bereikt het andere en niet zichzelf. Maar wie aldus het andere en niet zichzelf bereikt, die dwaalt gelijkelijk, hetzij in overmaat of in tekortkoming, en ik schaam mij over hem ten aanzien van Tau en de Deugd. (Tsjwang-Tze) * * * "Kan onwetendheid bestaan, waar kennis is? Waar
onwetendheid is, daar moet kennis sterven. Hoe kan liefde zijn waar
begeerte is? Waar liefde is, daar is geen begeerte" schrijft Kabir. Je moet
bedenken dat het citaat van Kabir ook maar een vertaling is, van
woorden en begrippen die helaas niet eenduidig zijn. Misschien is het
duidelijker als er zou staan: Jeremia (17:7) Wat er in wezen staat is dat het niet en/en is maar of/of. En de bijbel staat daar vol van. Of je vertrouwt de anderen of je vertrouwt op jezelf (je eigen daimon, zoals de Stoïcijnen dat noemden, je eigen Logos, je geweten, je Natuur, die Jezus in je hartje, maar het is óf het een óf het ander, want "waart gij maar koud of heet. Zo dan omdat gij lauw zijt en noch heet, noch koud, zal Ik u uit mijn mond spuwen (Openb. 3:16)." Of je kiest voor de hemel of voor de hel, voor wijsheid of geleerdheid, voor die andere of voor deze wereld, voor werkelijkheid of schijn, voor eerlijkheid of de leugen. Durf je los te maken, hou op met het sluiten van compromissen, durf alleen te staan als een koningseik. Waag het alleen met jezelf, hoe moeilijk het ook lijkt. Dat en niets anders staat daar. Met hetzelfde gemak zeggen mensen dat ze nu eenmaal crimineel
zijn, homofiel, manisch-depressief, verlegen, onzeker, een vat vol
tegenstrijdigheden, erfelijk belast en ze halen dan de wetenschap aan
om te verklaren waarom ze nu eenmaal zo zijn. Zij blijven dus op mensen
hopen. Er is geen enkele reden om je wilde tuin te wieden, als je je
daar gelukkig en behaaglijk bij voelt en weer met door mensen
geconstrueerde theorieën te verklaren dat die wilde tuin jou nu
eenmaal toebedeeld is en dat je het daarmee moet doen, maar dat houdt
in dat je een selectief geheugen moet koesteren, dat doorlopend je
onverzoenlijke tegenstrijdigheden met elkaar moet proberen te verzoenen
en daar wordt een mens heel moe van. Wat de psychiaters, depersonalisatie en derealisatie noemen zijn symptomen van een ontwakend nieuw bewustzijn, hoe angstig mensen dat verlies van controle ook mogen vinden. Psychiaters hebben daar dus ook medicijnen tegen, opdat mensen niet zouden ontwaken. Rousseau was een ziener, heeft gezien, maar was niet radicaal
genoeg en heeft zich, ook in zijn Emile, daardoor verstrikt in de
uitwerking van zijn visie. Overigens is in mijn ogen het meest heldere
en radicale stuk van het boek, de "Geloofsbelijdenis van de
Savoyaardse kapelaan", waarin hij bijvoorbeeld schrijft: "De hemel zij dank, wij zijn nu verlost van al die
ontzettende filosofische poespas; we kunnen immers mens zijn zonder
geleerde te zijn; we hebben ons een leven gewijd aan studie van de
moraal bespaard en met minder kosten een zekerder gids verworven, die
ons door de onafzienbare doolhof van de menselijke opinie zal leiden.
Maar het is niet genoeg dat die gids er is; we moeten hem kunnen
herkennen en volgen. Waarom wordt hij door zo weinigen verstaan, als
hij tot ieders hart spreekt?" * * * Het "oer"woud is het oorspronkelijke woud, waarin alles wat leeft in volstrekte harmonie met elkaar verkeert, waar alles is zoals het bedoeld is en waar antithetiek een begrip uit een andere wereld is. Daar is geen oerang oetan die denkt dat hij moslim is, geen kolibrie die denkt dat hij christen is, geen aardvarken, wat denkt dat hij een Nederlander is, geen okapi, die denkt dat hij politicus is. Daar zijn dus ook geen meningsverschillen, geen angst voor de toekomst, geen scholen waar aanslagen op gepleegd worden. Wij zijn de voze mensen Vormloze gestalte, kleurloze schaduw Zij die de weg volgden, II Ogen die ik in een droom niet zou willen tegenkomen Laat me niet dichter bij zijn Niet die laatste ontmoeting III Dit is het dode land Is het zo ook IV De ogen zijn niet hier Op deze laatste der ontmoetingsplaatsen Stekeblind, tenzij V En zij maakte van boter een cactusvijg Tussen de gedachte Want Uw Koninkrijk kome Tussen de verwekking Het leven is erg lang Tussen het verlangen Want Uw Zo eindigt de wereld T. S. Eliot, 1925. (vertaling Willem Minderhoudt) Elk jaar zijn er alleen al in Nederland de afgelopen tien jaar 30.000 echtscheidingen, worden tienduizend kinderen door hun ouders fysiek mishandeld, afgezien van alle geestelijke mishandeling, sterven over de hele wereld miljoenen kinderen van de honger en door ziekten, allemaal medemensen, allemaal evenveel waard, allemaal kinderen die recht hebben op een gelukkig leven, recht op liefhebbende ouders, en Theo van Gogh was daar slechts een van. Hij moest zo nodig zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken in een wereld waarin dat niet kan, waarin kindertjes tot moslim en christen worden misvormd, met haat en agressie gevoed worden in plaats van met liefde, waarin ze leren dat ze een mening moeten hebben, die ze vervolgens moeten verdedigen en jij verbaast je erover dat in Nederland nu gebeurt wat er gebeurt, terwijl het onontkoombare logische gevolgen zijn van onze krankzinnige manier van leven. Slachtoffer en dader zijn tot elkaar gedoemd en het volk roept ach en wee en wijst met de vinger naar de schuldige en zij weten van niets. "Wir haben es nicht gewusst". Er wordt overigens nooit beestachtig afgeslacht, want beesten doen zoiets nooit. Homo homine lupus est. Alleen verknipten steken hun hoofd boven het maaiveld en worden door andere verknipten afgeslacht. Godzijdank krijgen steeds meer mensen in de gaten dat wat zij altijd vrede hebben genoemd, gewoon oorlog is, maar dat heeft George Orwell ons in 1949 al proberen duidelijk te maken, maar wij dachten dat het over de ander ging. Als kinderen echt de keuze zouden hebben, zouden ze massaal hun ouders ontvluchten. Kinderen zijn alleen gehecht aan hun ouders, omdat ze geen alternatief hebben, zich verantwoordelijk voor hen voelen en al heel gauw zo verkreukeld zijn dat ze denken dat ze van hun verkreukelde ouders houden, vaak de minst onveilige plek die ze in deze wereld hebben. Grote mensen slepen kinderen in hun drama's mee. Uit "Strategie van de ervaring" door Ronald Laing 1967 "Al lang voordat het tot een kernoorlog kan komen,
hebben we onze geestelijke gezondheid al dienen te ruïneren. We beginnen
met de kinderen. Het is geboden ze op tijd te pakken te krijgen. Zonder
uiterst grondige en snelle hersenspoeling zouden zij met hun smerige
breintjes onze smerige streken doorzien. Kinderen zijn nog geen dwazen,
maar we zullen er net zulke imbecielen van maken als wij zijn, indien
mogelijk met een hoog IQ. Hitler was slechts boven komen drijven, zoals van Gogh ook maar is boven komen drijven, etterbulten op een gigantisch gezwel van aanhangers en volgelingen, die juichten en applaudisseerden, wiens stem zij slechts vertolkten. De gezwellen groeien als nooit tevoren en uit de poriën druipt een onstelpbare vloed etter van haat en agressie, maar niemand durft het mes erin te zetten. Ubi pus ibi evacua. Albert Schweitzer moest zo nodig aan die arme zwartjes de "zegeningen" van de perfide Westerse geneeskunde brengen, terwijl hij godbeter een orgel naar Lambarene liet verschepen, omdat hij zo gehecht was aan Bach. Ieder volk krijgt de leiders en geneeskunde die het verdient. Schweitzer heeft een rampzalig voorbeeld gegeven, nagevolgd door een onafzienbare stoet van welzijns- en gezondheidswerkers, die het allemaal beter wisten en het is toch niet moeilijk om te zien wat dat in Afrika heeft aangericht. Daar zitten ze nu met door ons gebakken peren. Omdat mensen geleerd hebben dat leven zin moet hebben en het leven op zich zinloos is, hebben ze bedacht dat ze daar dan zelf maar een zin aan moeten geven en het bizarre is dat ze daar dan ook nog in geloven totdat ze er op hun sterfbed achter komen dat het allemaal voor niets geweest is en dat is op z'n minst wrang. * * * Een populist vertolkt het gesundenes Volksempfinden, geeft uiting aan de wil van het volk, de ergernissen, de boosheid en verontwaardiging, de vooroordelen en speculeert op angst. Fortuyn was een populist, zoals Hitler en Mussolini dat waren. De websites vertolken niet wat men wil, maar wat men eigenlijk wel weet, maar verdrongen heeft. Om het even heel eenvoudig te zeggen, vertolken ze het geweten. De enige zinnige manier om te schrijven is om een eind te maken aan het schrijven en de enige zinnige manier om te spreken is om een einde te maken aan het spreken. De aarde die van ons allemaal is, waarop de kinderen zouden moeten genieten van het leven, wordt in een steeds sneller tempo vernietigd. Zeeën worden leeggevist, oerwouden gekapt, dieren en planten sterven uit, en dat is de erfenis die wij achterlaten. Een woestenij, een onherbergzaam oord, en iedereen vindt dat het gestopt moet worden en dat moet gezegd worden. Eerlijkheid, God, de mens, de natuur, vrijheid, liefde, heelheid, onvoorwaardelijkheid, oneindigheid, grenzeloos, zijn allemaal begrippen die je alleen kunt omschrijven door wat ze NIET zijn, per via negationis. Daarom is het zo merkwaardig dat door mensen uit naam van al die inmiddels uitgeholde en loze begrippen een hele maatschappij in stand gehouden wordt. Elk klein kind weet precies wanneer het niet eerlijk is en vooral wanneer die grote mensen liegen zoals jij dat toen ook wist. Maar iedereen is al zolang geleden een van hen geworden, dat ze het niet meer weten. SINT NICOLAAS 1938 Weer doen wij ons aan marsepein tegoed: Verstop de krant, die riekt naar rook en bloed: Vanavond deert ons vluchteling noch beul, dat ons, als steeds, weer ernstig stemt en sticht, A. Marja, 1938 Er is dus niets veranderd. Midden in een crisis, de wereld ligt weer machteloos te bloeden, de kranten rieken naar rook en bloed, mensen zoeken nog steeds heul bij koek en snoepgoed, vakanties en voetbal en denken dat het hun tijd wel zal duren. * * * Een leugentje om bestwil, om de lieve vrede, om iemand anders niet te kwetsen, omdat je rekening houdt met de gevoeligheden van een ander, uit angst voor ruzie of straf, om afgewezen te worden, om niet aardig gevonden worden, uit angst om je bezittingen of je baan te verliezen, dom gevonden te worden, belachelijk gemaakt te worden, leert ieder kind al binnen een paar jaar. En omdat iedereen het om je heen doet en het automatismen worden, is niemand zich daar meer van bewust. Leugens zijn vanzelfsprekend. Als je met al die leugens ophoudt ben je eerlijk, maar niet meer te handhaven in deze wereld, die op leugens drijft. Zelfs onze vorstin, die volgens mij behoort te regeren, zei dat de leugen regeert. Zij regeert, de leugen regeert, dus de koningin is een leugen. Alleen kinderen en gekken durven te zeggen wat ze denken, maar kinderen en gekken hoeft niemand serieus te nemen. Onze narren, de cabaretiers, mogen ook van alles zeggen, maar zijn ook maar ter vermaak. Nooit zeggen wat je denkt, dubbele agenda's hanteren, waar je maar een van laat zien, onuitgesproken bedoelingen hebben, manipuleren, voor wat hoort wat, is allemaal niet eerlijk. Onze hele communicatie drijft op leugens. Iets anders zeggen dan je ervaart, zelfbeheersing, flink doen, zeker doen, allemaal leugens. Een ander de schuld geven, terwijl je weet dat jouw gedrag ook niet klopt, iemand anders veroordelen, terwijl je weet dat je zelf boter op je hoofd hebt, allemaal leugens. En de oorsprong van alle leugens is alleen maar angst. Als je aan niets van dat alles meer schuldig maakt, ben je pas eerlijk. Schattige lammetjes in de wei zien en vervolgens een lamsboutje eten, hongerenden op het journaal zien en vervolgens een copieuze maaltijd genieten, iemand anders letterlijk of figuurlijk afmaken, anderen voor je laten werken, een dik honorarium opstrijken en je secretaresse afschepen met een fractie van dat bedrag, in een auto rijden, terwijl de werkster op haar brommertje komt, gelukkig proberen te worden ten koste van anderen, mensen gebruiken voor je doeleinden, wapens exporteren en vervolgens kindsoldaten met Kalasjnikovs zien lopen, aalmoezen geven, en duizend en een andere inconsequenties, allemaal dingen waar iedereen van weet dat het niet klopt, omdat je geweten je dat zegt, maar daar willen mensen niet aan denken, daar sluiten ze zich voor af, daar willen ze niet aan herinnerd worden. Maar het geweten geeft nooit op en daarom moeten ze het sussen, verdoven en overschreeuwen. Daarom moeten ze doorlopend hun gedrag goedpraten, dat ze het doen omdat iedereen het doet, dat het wel meevalt met hun leugenachtigheid, omdat ze mensen kennen die nog veel erger zijn, dat het wetenschappelijk bewezen is, dat ze nu eenmaal zo zijn, dat het genetisch bepaald is, dat ze zo zijn opgevoed, dat ze het goed bedoelen en nog een onafzienbaar aantal andere drogredenen. Eigenlijk is het dus vreselijk eenvoudig. Als je eenmaal gezien hebt hoe relaties in elkaar zitten, kun je ze allemaal op elkaar leggen, omdat mensen vastlopen op elkaars franje en niet begrijpen wat er wezenlijk aan de hand is. Twee mensen die elkaar niet kunnen bereiken omdat beiden van alles in hun hoofd hebben en die hoofden maken ruzie om hun eigen gelijk. Verschillen over wat belangrijk, wat leuk, wat prettig, wat mooi, wat lekker, wat gezond, wat gezellig, wat zinvol is, hoe de kinderen opgevoed moeten worden, wanneer er gevreeën moet worden, hoe het huis ingericht moet worden, welke auto er gekocht moet worden, hoe belangrijk de schoonfamilie is, wat voor orde er in huis moet heersen, allemaal franje, aangeleerd gedrag, wat mensen van elkaar scheidt en dat noemen ze houden van. Relaties kunnen in deze wereld helemaal niet en kinderen zijn altijd de klos. Als je een ingewikkelde situatie wil begrijpen is het verstandig om
eens heel rationeel te bekijken wat er nu precies aan de hand is,
zonder je te verliezen in emotionele toestanden. Het is begonnen als een paradijs, een hemel op aarde, en het
zal eindigen als een paradijs, een hemel op aarde. In die tussentijd is het
helaas een hel op aarde. "Ach, waren alle menschen wijs, Dat geldt ook voor ieder mens. Volmaakt geboren, bezitloos, gedachteloos, willoos, en in deze krankzinnige wereld helaas pas weer op het sterfbed. Aan emoties gaan gedachten vooraf, aan gedachten gaat willen vooraf, want de wens of het willen is de vader van de gedachten. Als die stroom van willen, naar gedachten en vervolgens naar emoties eenmaal op gang is gebracht, kun je niet meer helder zien. Waar het dus om gaat is eerst te kijken naar wat je wilt. "Wat wil nu eigenlijk". Even naast jezelf gaan staan en kijken hoe die hele stroom op gang komt en hoe je je daar zelf in verliest. Het is niet zo moeilijk. Ik heb geen lichaam aangenomen. Johannes schrijft dat het woord vlees wordt en met dat woord bedoelt hij de Logos en met de Logos bedoelt hij de Vormgever die mij en jou doet zijn. De Logos is de eerstgeboren zoon van de Vader, allemaal ingewikkelde hulpconstructies in een poging om duidelijk te maken dat iets de mens doet zijn. Je zou dat ook de vierde dimensie kunnen noemen. Maar dat wat mij doet zijn, dat ben ik niet. De enige bedoeling waarom ik er ben is om te genieten van al wat is. "Toen de schepper zijn schepping had voltooid", zo schreef Pico della Mirandola, "had hij het gevoel dat er iets ontbrak. Hij wenste dat er een schepsel was dat de structuur van zo'n geweldig werk kon overwegen, de schoonheid ervan kon beminnen en de grootsheid bewonderen". "Waartoe zijn wij op aarde?" was de vraag uit de catechismus die kinderen op de lagere school leerden en het antwoord was: "Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn.", maar er werd niet bij verteld hoe wij God moesten dienen en niemand was gelukkig. Je moet het leven niet willen begrijpen Rilke Wij hebben de kunst om niet om te komen in de waarheid (Nietzsche) Als Nietzsche het echt begrepen had, had hij geschreven: "Wij scheppen kunst om niet aan de waarheid toe te komen". In de leugen kom je om, in het zelfbedrog, maar "de waarheid maakt vrij", maar de waarheid is zo pijnlijk, zo onthullend, zo gênant, dat mensen er niet aan durven. "Heb ik me dan mijn hele leven vergist? Heb ik dan niet gezien wat zo voor de hand ligt, heb ik me dan zo laten belazeren? Dat mag niet waar zijn, dus het is ook niet waar". Ik herinner me nog dat gevoel van schaamte, die momenten dat ik tegen beter weten in voor de lieve vrede en de gemakkelijkste weg heb gekozen, de spijt dat ik in het spel geloofd heb, terwijl ik wist dat het niet klopte, het wrange gevoel dat ik de helft van mijn leven mijn hoofd heb volgestopt met onzin. Als je ervan uitgaat dat er littekens op je ziel zitten, ga je ervan uit dat die nooit zullen verdwijnen, maar je ziel is niet gewond, maar zoals ze dat ooit noemden "gekruisigd", verkreukeld, gedeukt en alle kreukels en deuken kunnen weer ongedaan gemaakt worden. Ik ben een God in 't diepst
van mijn gedachten, En als een heir van donkerwilde machten schreef Willem Kloos, maar ontkracht dat meteen in zijn volgende coupletten. Kennelijk een God die zichzelf niet genoeg was en hunkerend aan de poort kleinzielig weer zwichtte: En tóch, zo eindloos smacht
ik soms om rond 'Jouw God, de God van je baas en van je schoonvader en van je baas z'n boekhouder en van den gerant van de 'Nieuwe Karseboom'. De God van je tante, die zei, dat je moest groeten als je langs 't huis van je baas kwam in Delft of Oldenzaal, waar was 't ook weer, ook al zag je niemand, je kon nooit weten wie 't zag. Van je tante, die je zuster altijd liet breien. 'Een vrouw mag niet stilzitten.' De God van al die menschen, die zullen zeggen: 'Dat had ik van jou niet gedacht,' als je nog eens probeert te leven en die zullen zeggen: 'Dat had ik altijd wel gedacht, dat kon niet goed gaan,' als je later in 't werkhuis moet. De God, die niet hebben kan, dat je 's Zaterdagsmiddags vrij bent, de God van meneer Volmer, hoogleeraar in 't boekhouden en de bedrijfsleer, die vindt, dat je te veel naar de lucht kijkt. De God van allen die geen andere keus hebben dan werken of vervelen. De God van Nederland, van heel Nederland, van Surhuisterveen en Spekholzerheide, donateur van den Bond van hoofden van groote gezinnen en van de Vereeniging tot opheffing van gevallen vrouwen. (Nescio "Dichtertje") "De meeste zeemeeuwen geven zich geen moeite om
meer te leren dan gewoon maar vliegen - van de kust naar zee om te eten
en dan weer terug. Voor de meeste meeuwen betekent vliegen hetzelfde als eten.
Maar voor deze meeuw was vliegen het belangrijkst, belangrijker dan
eten. Meer dan van wat ook ter wereld hield Jonathan Livingston
Zeemeeuw van vliegen. Het gesproken woord heeft evenveel met de werkelijkheid te
maken als een zwartwitfoto daarvan. Een onbeholpen instrument om het
onnoembare te benoemen, en je zou een bibliotheek met een oneindig
aantal boeken nodig hebben om de werkelijkheid te beschrijven. Zoals
Borges schrijft: Om te leven en te zijn hoef je niet alleen niets te weten, maar dat weten staat juist het zijn in de weg. Alle weten heeft slechts een functie in deze maatschappij en is nodig om het maatschappelijke spel te spelen. Je moet wel een masochist zijn om in het sadomasochistisch universum, waarin de mensheid op dit moment zijn leven slijt, te kunnen leven. "Welcome to the jungle, watch it bring you to your knees", zingt Guns n' Roses en in al die hoofden speelt zich de horror af die zij overdag verdringen. En wat hebben ze het gezellig met mekaar, wat zijn ze lekker bezig en wat hebben ze het toch goed. De apatheia is in deze maatschappij een krankzinnige toestand
en als katatonen kom je ze tegen in de psychiatrische inrichting, niet
meer bereid het zieke spel mee te spelen, zoals die prachtige indiaan
in "One flew over the Cuckoo's nest". In Het Proces van Kafka staat het prachtige verhaal van de geestelijke over de wachter en de openstaande poort en de man die daar zijn leven slijt, maar niet de juiste vragen stelt en dus niet binnengelaten wordt. Dat is de tragiek van Descartes, Pascal, Kierkegaard, Nietzsche en Wittgenstein, gesneefd in het zicht van het Al, maar de deur niet door konden omdat ze niet diep genoeg konden buigen. "Wie één el onder de oppervlakte is, verdrinkt net zo goed als wie daar honderd vademen onder is", schrijft Seneca in zijn Vita Beata. Hun tragiek is dat zij op het punt stonden te ontdekken wat ze altijd al geweten hadden, maar uit de horror vacui de laatste strohalm niet los durfden te laten. Het is overigens een groot verschil om je van boeken te ontdoen omdat ze overbodig geworden zijn of ze zoals Hitler te laten verbranden uit angst. Joodse rabbi's hebben zich inderdaad tot de letter veroordeeld en zij vinden dat wel goed zo, omdat ze daar hun status en brood mee verdienen. Voor mij is het intellect het middel om alle wetenschap als heilloze hersenspinsels te ontzenuwen, net zozeer als voor mij de taal slechts een middel is om de taal als een onbeholpen en krakkemikkig instrument waarmee mensen macht over de wereld, zichzelf en anderen pogen uit te oefenen, aan de kaak te stellen, in dienst van leugen en bedrog en halve waarheden. De enige zinnige manier om de taal te gebruiken is om die taal overbodig te maken. In zijn autobiografie schrijft Flavius Josephus (in de
evangeliën geportretteerd als Joseph van Arimathea): Mensen zwelgen nog steeds in filosofen en anderen die, omdat
ze er zelf nooit uitgekomen zijn, beweren dat het onmogelijk is, waarmee ze
slechts hun eigen onvermogen etaleren en hun lezers slechts bevestigen
in hun mening. In de Hermes Trismegistos staat: Genie komt van het Latijnse genius, geboortegeest, de beschermende geest die bij ieder mens over geboorte en verder leven gesteld was en diens lot bestuurde. Daarom schreef Baudelaire: "Genie is herwonnen jeugd", dus "zo ge wordt gelijk de kinderen, zult ge geniaal zijn". Eigenlijk is het vreselijk eenvoudig. Wij zijn vonken in de eeuwigheid, wij gloeien op en doven weer, maar tijdens het gloeien horen wij te genieten van het leven, maar uit angst voor het leven, werken wij ons dood. How happy is the blameless vestal's lot Een gedicht van Rutger Kopland: DE GOD IN MIJN HERSENEN Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij dat ik die nacht in het verleden had geleefd en zonder de geringste verbazing weer geloof had dat God bestond ik wilde hem eindelijk wel eens spreken ik belde en er klonk een stem, een heel lieve stem zodat ik mij een lieve gevleugelde vrouw voorstelde zoals je wel ziet op felicitatiekaarten wilt u god, werd er gezegd, toets dan één wilt u god niet, toets dan niet ik toetste één en dezelfde gevleugelde vrouw zei: er is nog één wachtende voor u en die ene bent u ik herinnerde mij dat ik hier eindeloos over moest nadenken tot ik ontwaakte en God weer was verdwenen, ergens in mijn hersenen Gotthold Efraïm Lessing Uit Die Religion Christi 1780 De godsdienst van Christus Of Christus meer dan mens is geweest is een probleem. Dat hij,
wanneer hij mens is geweest, [de] ware mens is geweest en dat hij nooit
heeft opgehouden mens te zijn, staat vast. Zolang mensen in twee werelden leven zijn er twee scenario's. Het eerste is dat alles gebeurt en iedereen zich gedraagt zoals zij willen. Dat aan al hun verwachtingen wordt voldaan en dat zij de hoofdrolspelers zijn in het toneelstuk en tevens de regisseur van alle gewillige mensen om hen heen, die zij geheel naar hun pijpen kunnen laten dansen en aan al hun wensen voldoen. Een absolute monarchie, een oud-testamentische God, die alle touwtjes in handen heeft, de ultieme poppenspeler. Een alternatief is een wereld met alleen maar mensen die precies denken zoals jij, zodat er nooit een meningsverschil is en nooit ruzie, alleen maar schilderende kunstenaars, die precies hetzelfde maken als jij. De praktische problemen die dat op zou leveren, kun je zelf bedenken. Het tweede scenario ziet er heel anders uit. Een wereld waarin niemand iets van je wil en niemand iets van je verwacht. Waarin niemand zich met je bemoeit, niemand zegt hoe je moet leven, waarin je door niemand lastig gevallen wordt, waarin iedereen onvoorwaardelijk van je houdt, waarin niemand je veroordeelt, waarin je nooit op je hoede hoeft te zijn, zonder sleur, waarin altijd alles nieuw is, waarin niemand zijn gelijk probeert te halen en waarin iedereen het altijd met elkaar eens is. Dat is dé wereld en dé werkelijkheid van het
kleine kind, het ooit verloren paradijs, de wereld van de primitieven, de
wereld van leeghoofden en van de ware romantici. Het is de wereld die
je altijd gekend hebt en later altijd van gehoord hebt, dat het een
fantasmagorie was, een onbereikbaar ideaal, een voor altijd paradise
lost, wat je uit je hoofd en hart moest zetten en dat er toch geen
weg terug meer was. En je hebt ze geloofd, zoals iedereen ze geloofd
heeft. Verscheurd tussen twee werelden leven, op twee paarden rijden en
dat beseffen is uiterst moeizaam. Jouw wereld is jouw wereld niet, maar de wereld van de anderen, waar jij slechts een radertje in bent, dat moet meedraaien, zoals anderen dat voor jou uitmaken. En je probeert net de andere kant op te draaien, je te verzetten tegen het grote mechaniek, maar daarmee blijf je een radertje wat knarst en knoerpt omdat je onaangenaam aanschurkt tegen de andere tandwielen om je heen en je verwijt die andere tandwielen dat ze draaien zoals ze draaien. Dat levert bij jezelf heel wat slijtage op. Ik geef de keizer wat des keizers is. Er ligt geen grens tussen waarneming en fantasie. Waarnemen doe je met je zintuigen, fantaseren is slechts spelen van je gedachten, het rondbuitelen van imaginaire beelden, virtuele masturbatie, het aaneenrijgen van hersenschimmen, de horrorfilms geprojecteerd op een fantoomdoek. Die fantasieën horen tot een niet bestaande wereld, een schijnwereld, en dat kleine kind in je moet dat allemaal zien en schudt verdrietig zijn kleine hoofdje. Iedereen heeft zich alles wat er in zijn hoofd zit aan laten praten. Je afzetten of opstandig zijn, zorgt er alleen voor dat je een soort negatief krijgt, een tegenovergestelde, maar dat is dan per definitie ook aangepraat. Niemand is origineel, iedereen plagieert bij het leven. Mensen zijn lappendekens samengesteld uit lompen van anderen, van voorvaderen, ouders, en van iedereen waardoor hij beïnvloed is. Je bent gestoord als je niet ziet wat je ziet en niet hoort wat je hoort. Je bent gestoord als je je gedachten je leven laat beïnvloeden. Je bent waanzinnig als je zintuigen gestoord worden door je gedachten. Dan probeer je namelijk een zin te geven aan je wanen. Nietzsche heeft de waanzin van de wereld en de geaccultureerde mens
redelijk helder beschreven. De onzinnigheid van de wetenschap, het
christendom, de filosofie, maar hij faalt jammerlijk in het bieden van
een andere wereld. Bovendien verkeerde hij in de illusie dat hij iets
heel nieuws gevonden had, terwijl alles al zo vreselijk vaak gezegd was. "Een paard" is iets dat alleen in je hoofd kan bestaan. Dat hoort zogezegd tot de wereld van de ideeën. Er is geen kind dat ooit de behoefte gevoeld heeft om te weten wat een paard is. Een kind, of een wijze, zien de werkelijkheid en genieten van alles wat leeft en groeit. Mensen geven alles een naam, omdat ze macht willen uitoefenen, de natuur voor hun eigen doeleinden willen gebruiken. Vervolgens ontstaat in hun hoofden het idee van "een paard", of als ze in Engeland wonen "a horse". Praten over paarden lijkt mij een onzinnige en overbodige bezigheid, behalve als je paardenslager of jockey bent. 'Veroordeel niemand, voordat je je in zijn situatie hebt verplaatst.' Dit oude gezegde maakt ieder oordeel onmogelijk, want mensen veroordelen iemand juist alleen, omdat zij zich niet in zijn situatie kunnen verplaatsen."(Cioran), oftewel "wie zonder zonden is, werpe de eerste steen" of Matth. 7:3: "want met het oordeel, waarmee gij oordeelt, veroordeelt gij uzelf en met de maat waarmee gij meet, meet gij uzelf. Wat ziet gij de splinter in het oog van uw broeder, maar de balk in uw eigen oog bemerkt gij niet? Zoals je ziet heb ik de tekst wat gewijzigd, want zoals het er staat is het onzin. Einstein is al weer achterhaald door de shoestring theory
en de wetenschappers zeggen dat ze er bijna zijn. Dat ze bijna de
Theory Of Everything hebben gevonden, nog eventjes. Jung schreef in zijn Archetypen: "Het verstand van de mens is in werkelijkheid niets anders dan de som van vooroordelen en kortzichtigheden". En "Wie in de spiegel van het water kijkt, ziet echter eerst zijn eigen beeld. Wie tot zichzelf gaat, riskeert de ontmoeting met zichzelf. De spiegel vleit niet, hij toont getrouw wat in hem kijkt, namelijk dat gezicht dat wij nooit aan de wereld tonen, omdat wij het verbergen door de persona, het masker van de toneelspeler. De spiegel ligt echter achter het masker en toont het ware gezicht. Dat is de eerste proeve van moed op de innerlijke weg, een proeve, die genoeg is om de meesten van ons af te schrikken, want de ontmoeting met zichzelf behoort tot die tamelijk onaangename dingen, die men vermijdt zolang men al het negatieve op de omgeving kan projecteren." Feit komt van het Latijnse "factum", het gebeurde of de daad, of van daaruit van het Franse "fait", daad of handeling, maar mensen weten dat helemaal niet meer en zoals met zovele woorden gebruiken ze ook dit op volstrekt oneigenlijke manieren. Het is geen feit dat jij in A. woont, maar mensen hebben afgesproken dat ze die groep wat zij huizen noemen, daar op die plek, A. noemen. Dat is dus geen feit, maar een afspraak. Mensen hebben de oneindigheid, het onmeetbare, meetbaar gemaakt door er een stukje uit te pikken, een afspraak gemaakt wat zij een meter zouden noemen, waarmee zij vervolgens maten meten. Het is dus ook geen feit dat ik 172 cm lang ben, maar een afspraak. Meten is dus helemaal niet weten, maar categoriseren, in schema's onderbrengen en in hokjes stoppen. Dat weten is dus relatief, gerelateerd aan afspraken die mensen gemaakt hebben. Het is een feit dat als ik de lichtschakelaar omdraai de lamp gaat branden en dat als ik een kip de nek omdraai het leven uit die kip vliedt en die feiten kan ik alleen interpreteren aan de hand van theorieën. Ik weet niet wat er gebeurt, maar met behulp van constructies die ander mensen bedacht hebben kan ik die gevolgen van mijn handelen verklaren. Zogenaamde harde wetenschap is reproduceerbaar, maar is niet op het leven toepasbaar, omdat het leven wetenschappelijk niet bestaat omdat het niet meetbaar is. Zachte wetenschap houdt zich bezig met een gereduceerde vorm van het leven en doet alsof het over het echte leven gaat. Psychologie en geneeskunde gaan uit van premissen, psyche en lichaam, en zeggen helemaal niets over de mens, laat staan over het leven, maar proberen wetmatigheden te ontdekken, die uiteindelijk slechts automatismen zijn. Zachte wetenschap is dus per definitie onwetenschappelijk. Wij kunnen niet meten, dus wij kunnen niets weten en wat mensen daarover denken te weten, zegt meer over henzelf dan over wat ze zien. From fairest creatures we desire increase Plant u niet voort, de wereld is te boos; Wee, wee, de vrouw, die gij tot akker maakt Wie gij ook zijt, geen die dit uur ontgaat, Jaag enkel nog naar een vergeten-zijn; Jac. van Hattum (1900-1981) En de wereld is alleen maar bozer geworden, de wolven jagen al niet meer aan de horizon, maar zijn onder ons, maar er worden nog steeds gewoon kinderen geboren. Toen wij nog hele kleine kinderen waren, wisten wij nog niets
(of alles) en langzamerhand is ons van alles bijgebracht wat wij in ons
hoofd hebben opgeslagen. Wij leerden wat goed en kwaad was, wat normaal
en abnormaal was, wat lekker en niet lekker, wat gezond en ongezond,
wat belangrijk en onbelangrijk, wat waar en niet waar, wat beschaafd en
onbeschaafd, wat mooi en lelijk, wat eerlijk en oneerlijk, wat
natuurlijk en onnatuurlijk, wat lief en stout, wat attent en onattent,
wat slim en dom, wat leuk en niet leuk, wat gevaarlijk en ongevaarlijk
en wat verstandig en onverstandig was. En dat leerden wij van allemaal
mensen die daar allemaal andere ideeën over hadden en zo zijn wij
aan onze meningen en overtuigingen gekomen. Wij vonden en ervoeren
weliswaar dat het niet zo was, maar dan zeiden ze dat we nog niet zover
waren en dat we dat nog wel zouden leren en inderdaad: alles went. En
met behulp van al die overtuigingen en alles wat wij hadden geleerd te
geloven, gaven wij alles een plaatsje in wat wij beschouwden als ons
wereldbeeld. Wij hadden zogezegd een eigen mening gevormd. Wij gruwden
natuurlijk van de eerste tomaat, van de eerste sigaret en van het
eerste pilsje, maar wij wilden erbij horen en leerden het lekker
vinden. Wij vonden muziek eigenlijk maar vreselijk lawaai, kunstwerken
maar belachelijk, grote mensen maar rare wezens, kerken en erediensten
vreselijk en saai, maar wij leerden het waarderen, want met beloning en
straf kun je iedereen klein krijgen. Zo sloop de dualiteit ons leven in. Over primitieven: Voor de blanke man wat wij nu Noord Amerika noemen betrad, leefden daar vele indianenstammen. Het aardige is dat je daar alle fasen van de acculturatie tegelijkertijd tegenkwam. Er waren rondtrekkende stammen, die vegetarisch leefden van wat de natuur hen schonk, vruchten, noten, zaden en knollen en dat natuurlijk lekker vonden. Die een beschutting voor de nacht maakten en rondzwierven door de natuur. Dan waren er de jagers, die geleerd hadden om van vlees te houden, die wapens hadden, krijgszuchtig waren en moordden. Tot slot waren er de stammen die zich gesetteld hadden, die huizen bouwden en zich voedden met de producten van landbouw en veeteelt. In afglijdende schaal vind je daar een steeds verdere verstoring van het evenwicht, van primitiever naar steeds beschaafder. Over dualiteit: In de natuur bestaat geen dualiteit. Alles is daar gewoon zoals het
is. Hoog en laag, nat en droog, koud en warm, hard en zacht, licht en
donker zijn geen dualiteiten, geen eigenschappen die wij er aan
toeschrijven maar eigenschappen van de natuur zelf. Alles wat in de
natuur beweegt wordt niet teweeggebracht door dualiteiten, maar de
rivier stroomt omdat hij stroomt en de wolken bewegen omdat ze bewegen. Honderden miljoenen mensen leven vegetarisch en ook de wetenschap heeft nog nooit aan kunnen tonen dat een vegetarisch leven minder gezond is dan het leven van carnivore mensen. De mens hoeft dus helemaal niet te doden om in zijn energiebehoefte te voorzien. Je kunt dat zelf ervaren en als je het zelf ervaren hebt weet je dat het een geloof is dat mensen moeten doden. Overigens is het zo dat als mensen zelf dieren zouden moeten doden voor hun eigen maal het vleesgebruik drastisch zou dalen. Jij laat dat toch ook anderen voor je doen? Een aardig verband is dat vleeseters agressiever zijn dan vegetariërs en dus zeggen de wetenschappers dat het eten van vlees de agressie bevordert, terwijl het natuurlijk zoals alles in deze omgekeerde wereld andersom is. Jij neemt vanzelfsprekend een voorbeeld uit de dierenwereld dat jouw overtuiging zogenaamd bevestigt, maar waarom neem je geen grasetend hert? Je kunt inderdaad niet definiëren of je conform het plan
van de schepping of je natuur handelt. Dat kun je alleen voelen en ervaren.
Alle pijn, alle emoties, alle ellende wijzen je erop als je dat niet
doet. Wij zijn van nature naakt, maar de overtuigingen, vooroordelen en
schaamtegevoel van onze opvoeders noodzaken dat wij ons kleden. Zo
hebben ze dat vooroordeel bedacht dat je een kou op kunt lopen
bijvoorbeeld. Wij kleden ons omdat het hoort, omdat het beschaafd is,
om onze opgelopen onvolmaaktheden te bedekken, en zelfs omdat
naaktlopen strafbaar is omdat het schenden van de eerbaarheid heet.
Mensen hebben het niet koud, mensen zijn verkild en
koud. "Keep, ancient lands, your storied pomp!" cries
she Daarom heeft de mens zich gevestigd in onherbergzame gebieden, uit angst, uit wanhoop, en heeft daar geleerd om te overleven. Mensen die gevlucht zijn voor de onverdraagzaamheid, de haat, voor vervolgingen, voor slavernij, voor het ondraaglijke leven in klassenmaatschappijen en voor ketterjachten. Daar hebben ze zich aangepast en in generaties geleerd dat ook hun leven normaal was. Over ketenen van bezit en afhankelijkheid: De aarde is opgedeeld en altijd naar de maatstaven van de machtigen, de elite. Nederland bestaat niet. Er is een kunstmatig afgescheiden gebied van de aarde, wat mensen Nederland noemen. Op papier hebben ze een grens getekend, ze hebben slagbomen geplaatst en binnen dat gebied gelden regels en wetten, die anderen voor ons gemaakt hebben. De mensen die in dat gebied wonen denken dat ze Nederlanders zijn, omdat ze zich neergelegd en aangepast hebben aan de regels en normen die anderen bedacht hebben. Dat noemen ze hun identiteit en daarom gedragen ze zich als wezens die niets met mensen te maken hebben. Ze laten door hun strottenhoofd ook de lucht trillen waarmee ze signalen naar anderen uitzenden en dat noemen ze dan op de manier waarop zij dat doen hun eigen taal. Toen ze nog klein waren kenden ze dat kunstje nog niet en hadden ze dat ook nog helemaal niet nodig om te genieten van het leven. Als ik van Nederland naar België rijdt passeer ik op gegeven moment de grens, maar de natuur is aan beide kanten van de grens dezelfde, alleen aan de creaties van de mens merk ik dat ik een ander gebied met andere wetten en normen inrijd, want dat zijn allemaal producten van zijn aangeleerde landsaard en niet van zijn menszijn. Over werk: Werk staat altijd in dienst van de maatschappij, van een onrechtvaardige wereld. Er zijn zelfs mensen die zo kortzichtig zijn dat ze hun werk leuk en zinnig vinden. Werken is altijd hoereren, jezelf verkopen en alleen prostituanten maken van de arbeid van anderen gebruik. Over onafhankelijkheid: Hoe meer je wil, hoe meer je denkt nodig te hebben, hoe meer aangepast aan deze maatschappij, hoe afhankelijker je van anderen bent, met alle consequenties van dien. Hoe minder je wil, hoe minder je nodig hebt, hoe onaangepaster je bent, hoe onafhankelijker je wordt. Als je niets meer wil, niets meer nodig hebt, niet meer van deze wereld bent, ben je onafhankelijk en hoe meer vrijen, onafhankelijken, hoe eerder een andere wereld * * * Op dit moment zie je overal om je heen dat het niet goed gaat met "Goliath." De hele maatschappij kraakt in al zijn voegen, de oorlog in Irak wordt onontkoombaar een onoplosbaar drama, er is een gigantische onvrede onder de mensen, er zijn nog maar weinigen die in de politiek en al die deskundigen vertrouwen, de kerken waaien met alle winden mee, Bush en Saddam weten zich in hun eigen gelijk gesteund door God en Allah. Met andere woorden is het duidelijk dat het schip reddeloos verloren is en pas als mensen dat onder ogen durven zien zullen ze bereid zijn het schip te verlaten en ook dat zal een drama, een apocalyptische nachtmerrie, een gevecht op leven en dood, worden, zoals elke cultuur altijd in wanorde en chaos is ingestort. Het is toch waanzin ten top dat deze zieke maatschappij alleen door steeds meer consumeren in stand gehouden wordt en dat de stand van de AEX en de Dow Jones aan de oorlogsverrichtingen in Irak afgelezen kunnen worden. In onze westerse cultuur kunnen de meeste mensen niet eens meer leven van wat de natuur te bieden heeft, afhankelijk als ze zijn van medicijnen, van anderen die altijd gezegd hebben hoe ze moesten leven, van gas en elektriciteit, gehecht aan hun spulletjes, aan zeep en cosmetica, aan stromend water uit de kraan, en al die andere waanzinnige overbodige luxe. Radeloos zullen ze zijn als de boel instort, en radeloosheid en angst zijn ongelofelijk goede voedingsbodems voor epidemieën en na de Aids komt nu met rasse schreden de SARS er al aan, zoals op alle slagvelden en na alle oorlogen ontredderde overlevers aan epidemieën ten prooi zijn gevallen. Mensen zijn collectief bang en dat vermindert hun weerstand en dat maakt hen kwetsbaar. De vraag is als de pleuris uitbarst hoevelen dat zullen overleven, maar zoals altijd zullen het voornamelijk de kinderen en de ouderen zijn, zoals je dat in Afrika onder de gesel van de AIDS al ziet. Zij hebben weinig te verliezen en dat geeft hen een ongelofelijk grote voorsprong. * * * Het is inderdaad een collectieve ziekte waardoor de hele mensheid
is aangetast, alleen kun je zeggen dat wij westerlingen daar zieker van
zijn dan de primitieven, maar ook zij zijn besmet. Het is heel
verraderlijk hen te idealiseren. Primitieve geneeskunsten zijn
vergelijkbaar met onze alternatieve, gebruikten en gebruiken ook
kruiden om te pogen een verstoord evenwicht te herstellen, hebben het
over boze geesten, voorouders en nog veel meer hulpconstructies en
werken dus ook niet. * * * Het lijkt me toch niet prettig om met warhoofden als Omraan
en Swedenborg op een pagina te staan. Daarnaast zaaien begrippen als
reïncarnatie, karma, gidsen en tweelingzielen alleen maar
verwarring, omdat met name de eerste twee al eeuwen op alle mogelijke
manieren misbruikt zijn en gidsen en tweelingzielen van die
merkwaardige hedendaagse hersenspinsels zijn, die door mensen te pas en
te onpas gebruikt worden om van alles goed te praten. Jullie beseffen
onvoldoende hoe rampzalig het verspreiden van dit soort zweverijen is.
De websites bieden eigenlijk een afgrijselijk verhaal, maar het is
fascinerend om te merken, hoe selectief mensen het lezen. Ze vinden het
aanvankelijk prachtig en hoopvol, totdat ze merken dat het ook over hen
gaat en alles waar ze het niet mee eens zijn, wat ze overdreven vinden
of waarin ze vinden dat we te ver gaan, zijn net die vooroordelen en
het zelfbedrog, die ze niet onder ogen durven te zien. * * * Om een bizarre fantasie van Swedenborg aan te halen: hij schrijft
in "Vera Christiana Religio" dat "er twee
bovenaardse Londens zijn. Wanneer mensen sterven verliezen ze hun aard
niet. De Engelsen behouden het intieme licht van het intellect en hun
respect voor gezag; de Nederlanders gaan door met handeldrijven;
Duitsers zijn gewoonlijk beladen met boeken, en wanneer iemand ze een
vraag stelt, consulteren ze eerst het toepasselijke deel alvorens te
antwoorden. Moslims zijn het merkwaardigst van allen. Omdat de
begrippen Mohammed en religie onontwarbaar met elkaar zijn vervlochten
in hun zielen, zorgt God dat ze een engel ter beschikking hebben die
doet alsof hij Mohammed is om hen te onderrichten". * * * Je schrijft dat je altijd sporen van twijfel en onzekerheid zult
behouden en dat die sporen zullen blijven. Dat houdt in dat mensen zich
niet van hun verleden en van de littekens op hun ziel zouden kunnen
bevrijden en dat het verleden dus het heden zal blijven bepalen en dat
is wel erg pessimistisch. Onuitgewiste sporen bepalen onbewust hoe je
nu leeft, reageert op anderen, wat je belangrijk, leuk en mooi vind,
kortom je vanzelfsprekendheden en als je je van die
vanzelfsprekendheden ontdoet, verdwijnt het spoor vanzelf. Al die
dingen waren ooit nodig om te overleven en nergens anders voor en zijn
nu nog slechts overbodige bagage die je vrijheid en onbevangenheid in
de weg staan. * * * |
