Home Robert Pirsig beschrijft in onderstaand boek, de manier waarop hij, tijdens zijn zoektocht naar de Waarheid, - die hij kwaliteit noemt - door het lezen van de Tao Te Ching opeens zag wat hij altijd al had geweten. Maar deze wereld, waarin niemand achter de coulissen mag kijken, niemand de code mag breken of the Matrix mag ontcijferen, waarin de leugen niet aan de kaak mag worden gesteld, heeft de psychose als sanctie voor deze overtreding. En zo werd Pirsig het etiket 'psychotisch' opgeplakt en werd hij opgesloten in een psychiatrische inrichting. Robert PirsigUit: Zen en de Kunst van het MotoronderhoudOorspronkelijke titel:Zen and the art of motorcycle maintenance.An inquiry into values1974Toen liep Phaedrus in een opwelling naar zijn boekenkast en pakte daar een klein, blauw, gekartonneerd boekje, uit. Hij had dit boek jaren geleden met de hand gekopieerd en hij had het zelf ingebonden, toen hij nergens een exemplaar kon kopen. Het was de 2400-jaar oude Tao Te Ching van Lao Tzu. Hij begon de regels te lezen die hij al vele malen eerder had gelezen, maar deze keer bestudeerde hij het om te zien of hij die regels op een bepaalde manier kon invullen. Hij begon te lezen en tegelijkertijd te interpreteren. Hij las: De Kwaliteit die benoemd kan worden is niet de Absolute Kwaliteit. Dat had hij ook gezegd. De namen die gegeven kunnen
worden zijn geen Absolute namen. Precies. Kwaliteit [romantische
Kwaliteit] en haar uitingen [klassieke Kwaliteit] zijn
in wezen hetzelfde. Zij krijgt andere namen [subjecten en
objecten] zodra zij zich traditioneel openbaart. Phaedrus las het regel na regel, vers na vers, zag hoe ze bij
elkaar pasten, klopten en op hun plaats vielen. Precies. Dit was
wat hij bedoelde. Dit was wat hij de hele tijd al had
beweerd, alleen gebrekkiger, mechanisch. Dit boek had niets
vaags of onnauwkeurigs. Het was zo precies en uitgesproken als het maar
kon. Het was wat hij had gezegd, alleen in een andere taal met
andere wortels en uitgangspunten. Hij kwam uit een ander dal en zag wat
zich in dit dal bevond, nu niet als het verhaal van
vreemdelingen, maar als onderdeel van het dal waar hij vandaan kwam.
Hij zag het allemaal. Hij las verder. Regel na regel, bladzijde na bladzijde. Geen
enkel verschil. Wat hij altijd Kwaliteit had genoemd was hier de Tao, de
grote scheppende kracht van alle godsdiensten, oosterse en westerse,
uit heden en verleden, van alle kennis, van alles. Alles was onder zijn voeten ineengestort. |